🔸حتی وقتی کوله رفتن را بسته‌ایم ▪️عشق و دوستی اول جوانه‌ای است که گذشت زمان آن را بارور می‌کند. رشد می‌کند و چون درختی می‌شود تنومند و پر سایه و این حکایت ما و امام مهربانی‌هاست. هر کدام از ما یادمان نرفته است که اولین بار کجا نام عزیزش را شنیدیم. یادمان نرفته است اولین بار کی نگاهمان را بلندی گلدسته‌های حرمش با خود تا آن بالاهای آبی و دوست داشتنی برد و دل ما کبوتر شد و شادمانه بر گرد گنبد آسمانی‌اش بال زد. یادمان نرفته است که هر وقت دلتنگی‌ها با هجوم بی‌امان خود خواستند ما را از پای درآورند تنها و تنها حرم آسمانی‌اش پناه بی‌پناهیمان شد و همه حرف‌های دلمان را مو به مو به آقا گفتیم که او از اهالی آسمان است و می تواند حرف‌هایمان را تا خود خدا برایمان ببرد. عشق ما به امام و دوستی ما با او از آن دوستی‌هایی نسیت که بعد از مدتی غبار فراموشی بگیرد. آتشی نیست که گذشت زمان از گرمایش کم کند و چشمه‌ای نیست که اندک اندک کم و کمتر شود و ناگهان بخشکد. ما اماممان را عاشقانه دوست داریم. برای همین است که دل کندن از او ممکن نیست؛ حتی وقتی که کوله رفتن را بسته‌ایم و راهی سفری دور و دراز و بی‌برگشتیم. وقتی لحظه رفتن فرا می‌رسد، برای آخرین بار به پابوس امام می‌آییم. می‌آییم تا هم یادآور شویم که هنوز هم دلمان گره خورده به پنجره فولاد اوست و هم از او بخواهیم که سفارشمان را به خدای مهربان بکند. ✍️ عباسعلی سپاهی یونسی 📷 فرامرز عامل بردبار ┈••✾•▪️🏴▪️•✾••┈ 🌐 shamiim.ir 🆔 @Shamimeashena