🅾 روایت عجیب عالم اهل سنت از مشاهدات خود در نجف اشرف در شب مبعث پیامبر اکرم «ص» ♦️ ابوعبدالله محمّد بن بطوطه كه يكي از دانشمندان اهل سنت در سفرنامه خود معروف به <رحله ابن بطوطه> در بيان ورودش از مكّه معظّمه به نجف اشرف، روضه و قبر مبارك مولايمان اميرالمؤمنين (عليه السّلام) را ذكر نموده، و گفته است همه اهل اين شهر رافضي هستند، و براي اين روضه مباركه كراماتي ظاهر شده: از جمله در شب ۲۷ ماه رجب كه نامش نزد اهل آنجا <ليله المحيا> [شب بيداري يا شب زندگاني] است، از عراقين [بصره و كوفه] و خراسان و شهرهاي فارس، و روم، افراد شَل و فلج و زمين گيري را كه حدود سي يا چهل نفر مي شوند پس از عشا نزد ضريح مقدّس علي (عليه السّلام) مي آورند، آنگاه مردم اجتماع مي كنند، و به انتظار شفا يافتن و برخاستن آنان مي مانند‼️ ♦️گروهي از اجتماع كنندگان نماز مي خوانند، و عده اي ذكر مي گويند، و گروهي قرآن تلاوت مي كنند، و بعضي هم به تماشاي روضه ي مباركه مشغول مي شوند، تا آنكه نصف يا دوسوم از شب بگذرد، در اين هنگام تمام مبتلايان و زمين گيران كه محروم از حركت بودند، از جاي برمي خيزند درحالي كه صحيح و تندرستند و نقصي در آنان نيست و مي گويند: لا إلَهَ اِلاَّ اللهُ (معبودي جز خدا نيست)، مُحَمَّدٌ رَسولُ اللهِ(محمد فرستاده خداست)، عَلِيٌّ وَلِيُّ اللهِ (علي وليّ خداست)، و اين قضیه امري است مشهور و معروف❗️ ♦️من (=ابن بطوطه) گرچه آن شب را در آن روضه در نيافتم، ولي از مردمان مورد اطمينان كه بر گفتارشان اعتماد داشتم این قضایا را شنيدم ♦️و همچنين در مدرسه اي كه مهمانخانه ي آن حضرت است، سه نفر زمين گير را كه قدرت بر حركت نداشتند مشاهده كردم، يكي از مردمان روم، و ديگري از اهالي اصفهان، و سومي از مردم خراسان بود، از هر سه پرسيدم، چگونه شما درمان نيافته و در اينجا مانده ايد؟ گفتند: ما شب بيست وهفتم رجب را درك نكرديم، اينجا مانده ايم تا شب بيست وهفتم سال آينده برسد، و شفاي خود را بگيريم‼️ ♦️به خاطر اين شب، مردم زيادي از شهرها جمع مي شوند، و بازار بزرگي به مدّت ده روز برپا مي گردد. در ادامه این نقل از ابن بطوطه، شیخ عباس قمی می‌گوید: مبادا اين حكايت را دور از واقع بداني، چه همانا معجزات و كراماتي كه از اين مَشاهد مشرّفه به ظهور رسيده، و به حدّ تواتر نقل شده بسيار زيادتر از آن است كه در شمار آيد. ♦️و در ماه شوال گذشته [نسبت به زمان نوشتن اين قسمت از مفاتيح الجنان به وسيله ي مؤلّف بزرگوارش مرحوم محدّث قمي (رضي الله عنه)] سال هزار و سيصد و چهل و سه هجري قمري در حرم مطهّر حضرت ثامن الأئمه الهداه، و ضامن الامّه العصاه مولانا ابو الحسن علي بن موسي الرضا (صلوات الله عليه) ، سه زن كه هر سه به علت بيماري فلج و مانند آن زمين گير بودند، و علاجشان از توان پزشكان بيرون بود، شفا يافتند، و اين معجزه از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشكار شد، همچون نمودار شدن خورشيد در آسمان صاف و بي ابر، و باز شدن دروازه نجف به روي عربهاي باديه نشين، و شفا يافتن اين سه زن به اندازه اي روشن بود، كه براي مردم بيان شد، و دكترهايي كه از بيماري آنان مطلّع بودند، با اينكه در امر مداواي آنان دقت بسيار داشتند، شفا يافتن معجزه گونه آنان را تصديق كردند، و بعضي از آنها تصديق خود را بر شفاي آنان به صورت نوشته اعلام داشتند منبع:مفاتیح‌الجنان #موسسه_شمیم_عفاف ┏⊰✾🌸✾⊱━━━─━━┓ @shamimeefaf @habibatolhosein ┗━━─━━━⊰✾🌸✾⊱┛