♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡ #داستای از نویسنده گیلانی زهرا اسعد دوست ✍رمان #فنجانی_چای_باخدا  #قسمت_هشتم : 💜بیچاره عثمان به طمع آسایش،ترک وطن کرده بود آن هم به شکلی غیر قانونی و حالا بلایی بدتراز بمب وخمپاره برسرش آوار شده بود.اکنون من و عثمان با هم،همراه بودیم،پسری سی و چند ساله باظاهری سبزه ،قدی بلند و صورتی مردانه که ترسی محسوس درچشمهایش برق میزند.ما روزها با عکسی دردست خیابان ها رازیر و رو میکردیم. اما دریغ ازگنجی به اسم دانیال یا هانیه.گاهی بعد ازکلی گشت زنی به دعوت عثمان برای صرف چای به خانه شان میرفتم و منچقدر ازچای بدم می آمد.اصلا انگار چای نشانی برای مسلمانان بود.مادرم چای دوست داشت.پدرم چای میخورد،دانیال هم گاهی…و حالا عثمان و +خانواده اش،پاکستانی هایی مسلمان وترسو!هیچ وقت چای نخوردم ونخواهم خورد…حداقل تا زمانی که حتی یک مسلمان، بر روی این کره،چای بنوشد! عایشه وسلما خواهرهای دیگر عثمان بودند.مهربان وترسو،درست مثله مادرم.آنها گاهی از زندگیشان میگفتند،از مادری که در بمباران کشته شد وپدری که علیل ماند اما زود راه آسمان درپیش گرفت.وعثمانی که درست در شب عروسی،نوعروس به حجله نبرده، لیلی اش را به رخت کفن سپرد…و چقدردلم سوخت به حال خدایی،که در کارنامه ی خلقتش،چیزی جز بدبختی نیست.هر بار آنها میگفتند ومن فقط گوش میدادم…بیصدا،بی حرف…بدون کلامی،حتی برای همدردی.. عثمان ازدانیال میپرسید ومن به کوتاهترین شکل ممکن پاسخ میدادم. واو با عشق از خواهر کوچکش میگفت که زیبا و بازیگوش بود که مهربانی وبلبل زبانی اش دل میبرد از برادرِ شکست خورده درزندگیش.که انگار دنیا چشم دیدن همین راهم نداشته وچوب لای چرخِ خوشی شان میخ کرد. در این بین،دردمیانمان،مشترک بود.و آن اینکه هانیه هم باگروهی جدید آشنا شد.رفت و آمد کرد و هروز کم حرف تر و بی صداتر شد.شبها دیر به خانه می آمد در مقابلِ اعتراضهای عثمان،پرخاشگری میکرد.در برابر برادرش پوشیده بود و او را نامحرم میخواند،ازاصول و شرعیات عجیب و غریبی حرف میزد و از آرمانی بی معنا..درست شبیه برادرم دانیال! آن ها هم مثل من یک نشانی میخواستند.. اما تلاش ها بی فایده بود.هیچ سرنخی پیدا نمیشد…نه از دانیال،نه از هانیه.. و این من وعثمان را روز به روز ناامیدتر میکرد و بیچاره مادر که حتی من را هم برای خود نداشت.. فقط فنجانی چای بود با خدا… دیگه کلافه شده بودیم.هیچ اطلاعاتی جز اینکه باگروهی سیاسی ومذهبی برای مبارزه به جایی از آلمان رفته اند،نداشتیم… چه مبارزه ایی؟دانیال کجای این قصه بود؟؟ مبارزه…مبارزه…مبارزه… کلمه ایی که روزی زندگی همه مان را نابود کرد… ادامه دارد.. ♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡