ای مفضل! به دو حالت صاف و بارانی بودن آسمان بیندیش که چگونه طبق مصلحتی که در آنها است، یکی پس از دیگری، در عالم رخ می‌دهند اگر از این دو حالت، یکسره میشد، خرابی و فساد به بار می آورد. نمیبینی اگر همواره باران ببارد، سبزی ها و گیاهان می‌پوسند، بدن حیوانات سست و بی رمق می‌گردد، هوا به سردی می گراید و بیمارهای گوناگونی پید می آید، راه ها و جاده ها خراب و مسدود می‌شوند. همچنین اگر هوا همیشه صاف باشد، زمین می‌ خشکد، گیاهان آتش میگرند، آب چشمه ها و رود ها فروکش می‌کند و این به زندگی مردم خسارت می‌زند نیز خشکی بر هوا غالب می‌گردد و باعث درد و مرض مختلف می‌شود پس در نتیجه آسمان گاه بارانی و گاه صاف باشد هوا متعال هست و هر حالتی، ضرر حالت دیگری را دفع می‌کند و پدیده ها وضعیتی درست و پایدار می یابند... 📌توحید مفضل امام صادق (ع)