✍️حکومت و ولایت اساس تضاعف است... 🎙(تخلیص بخش‌هایی از سخنرانی آیت‌الله حائری شیرازی) 🔰 کسی که از نظر نیت در مرتبه‌ی یک میلیون برابر دیگری قرار دارد، دو رکعت نماز این ثواب یک میلیون دیگران است. به خاطر این که نیت ضریب می‌دهد. گاهی موقعیت فرد نیز به خاطر این که در رأس یک مخروط است و اگر پیشروی کرد، کل آن مخروط پشت سرِ او می‌آید چنین است. 🔰 هرَم اقتداء در جامعه رأسی دارد، هر کسی در رأس هِرَم قرار گرفت، اگر توقف کند توقف کل هِرَم است، اگر حرکت کند حرکت کل هِرَم است و ثواب آنها مشروط به این است، پیشروی او پیشروی همه هست، آن مجموعه‌ای که به او اقتداء می‌کند تابع او است، از باب «من سَنَّ سنه حسنه فله اجر من عمل بها» او نیز ثواب آنها را می‌برد. 🔰 این ریشه‌ی تضاعف است. یعنی هر کس عمل بکند، این اجر او می‌آید بدون این که از اجر عامل چیزی کسر بشود. به خاطر چی است؟ به خاطر اینکه رأس هِرَم است. یک کله قندی را در نظر بگیرید، این نقطه‌ی جلویی او جلو برود، تمام اعضای کله قند همراه او می‌رود. حالا اگر این ابعاد نامحدود داشته باشد، در زمان و مکان؛ طبیعتاً این قسمت نامحدود همراه با این نقطه دارد حرکت می‌کند. این نقطه ترسید ایستاد، موجب ایستادن همه می‌شود. نترسید و حرکت کرد، موجب حرکت همه می‌شود. مقام رهبری جزء ریشه‌های تضاعف است، امامت جزء ریشه‌های تضاعف است و هر کسی در شعاع قدرت خودش، شعاع مسئولیت خودش امامت دارد. 🔰 در درون خودِ انسان عقل رهبری می‌کند، اختیار رهبری می‌کند، همه‌ی دستگاه، دست و پا و اعضاء و جوارح را امامت دارد. اگر او اصلاح شد همه‌ی آنها اصلاح می‌شود. اگر این قدم برداشت به سوی نور حرکت کرد بقیه می‌روند. 🔰 ریشه‌های تضاعف را یکی، یکی استقصاء ‌کنید، این نصف کار است اما نیمه‌ی کوچکتر کار است. نیمه‌ی بزرگتر کار این است که وقتی از کثرت‌ها فارق شدید رابطه‌ی این کثرت‌ها را با هم پیدا بکنید تا به یک وحدتی برسید. 🔰 یعنی این چیزهایی که یکی، یکی موجبات تضاعف و تکاثر را به وجود می‌آورد، بین خودشان یک نوع علیت و یک نوع رابطه‌ی علی وجود دارد، یک نوع ارتباط وجود دارد. یعنی شما بعد از تحقیق هر چند تایی را به یک علت بر می‌گردانید. تا بعد آن چند تا علت را هم اگر دقت بکنید بین خودشان یکی حالت اصلی و اساسی‌تر را دارد و علیت بالاتر را پیدا می‌کند تا می‌رسید به یک دانه که آن می‌شود "عله العلل در تضاعف" و آن است که یکی را دَه تا می‌کند، دَه تا را صد تا می‌کند. 🔰 خداوند متعال می‌گوید: «اللهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ وَ الَّذينَ کَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَي الظُّلُماتِ». یعنی خروج از نور به ظلمت و خروج از ظلمت به سوی نور، که شما تمام مفاسد را که تعداد بکنید و ریشه یابی کنید و احصاء کنید تحت عنوان خروج از نور به ظلمت می‌توانید، بگنجانید و تمام اصلاحات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و هر چه اسم آن را بگذارید که بتوانید در تحت معنای اصلاح و اصلاحات و تکامل و ترقی عنوانی به او بدهید، مجموعاً تحت عنوان خروج از ظلمت به سوی نور گنجانده بشود؛ هر دوی این‌ها را خداوند متعال مشروط به تحقق ولایت می‌کند. 🔰 آنهایی که می‌خواهند فاسد کنند اوّل حکومت تشکیل می‌دهند، بعد فساد می‌کنند، مسأله‌ی حکومت و ولایت است که اساس تضاعف است. مسأله‌ی تشکّل است که اساس تضاعف است و تضاعف به وجود می‌آورد. آنها می‌آیند متشکّل می‌شوند، بعد از تشکّلشان فساد و انحراف ایجاد می‌کنند. این تقیدی که دشمنان اسلام دارند به تشکّل یک تقید اصولی است. قرآن به ما گفته است اوّل ولایت بعد حرکت، اوّل تشکل، بعد حرکت و بعد از تشکل، قدرت. 🔰 «الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ». اوّل ولایت است، بعد امر به معروف و نهی از منکر. مشرکون و مشرکات و منافقون و منافقات و کافرون؛ این‌ها هم همین طور هستند، «بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ». آنها هم نهی از معروف و امر به منکری که می‌کنند، بعد از تحقق تشکّل است. 🔰 امام در مسأله ی حکومت اسلامی تعبیری می‌گوید که " الاسلام هو الحکومه" اصلاً اسلام جز حکومت هیچ چیزی نیست. "و الاحکام قوانینها و هی من شئونها". این همه حکم حلال و حرام و مستحب و واجب و این‌ها مجموعاً که داریم، قوانین آن حکومت خدا و ولایت خدا است. این که داریم اگر کسی عبادت بکند، نماز بخواند هزار سال، «حتی یکون کالحنایا» منحنی بشود، روزه بگیرد آن اندازه که شکم او به پشت او بچسبد و هزار بار حج برود؛ اما تحت ولایت نباشد. خب این «اللهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا» حاصل نشده. .......... 🔻به شرح حال بپیوندید.