ما مسلمان‌ها همه مدعی ایمان به غیب هستیم اما کدام ایمان به غیب؟ اصل وجود داشتن غیب؟ بله اما منشاء اثر بودن غیب، توکل بر اسباب غیبی چطور؟ آیا به نحویی برنامه می‌ریزیم و پیش می‌رویم که غیبی هم هست؟ یا ابزارهایمان محدود به همین ابزارهای دم دستی و مرسوم همه است. ایمان یعنی باور، علم یعنی دانستن و وقتی قلب هم پذیرفت و بر اساس آن عمل کرد باور است. کسی که ایمان به غیب دارد، در بن بست‌ها می‌گوید: نمی‌دانم چطور ولی می‌دانم خدا هست و بن بست‌ها را باز می‌کند. «إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ» در آغاز جنگ برای امام گزارش خالی بودن دست نیروی هوایی ما را می‌برند اما امام نه بر اساس محاسبات مادی بلکه بر اساس وعده‌های الهی با ایمان کامل می‌گویند: بروید بجنگید خدا آنچه نیاز دارید را می‌رساند. «وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا» 📌با شرح حال همراه شوید. @sharhe_hal