در سالن همایش مدرسه علمیه امام کاظم(علیه السلام) هستم، تصاویر این سالن را برخی‌ها به عنوان نمود اشرافیت و تجمل در رسانه‌ها منتشر کرده بودند، اما تصویر از نزدیک دیوار را هم آوردم تا معلوم شود این طرح و نقش‌ها کاشی نیست، نقاشی روی گچ است و اتفاقا در خصوص همین کاربرد نقاشی روی گچ در معماری روایت داریم که جایز است.
حتی اگر هم کاشی بود، نمی‌شد گفت: هر نوع زیباسازی حرام و تجمل است! برخی تصوری خشک و ساده از اسلام دارند و فکر می‌کند اسلام با هر تنوع و زیباسازی و هنر مخالف است! همین‌ها هم معمولا آخرش تصور انحرافیشان به مخالفت با اصل دین منجر می‌شود.
در مدرسه امام کاظم سعی شده است در معماری به گونه‌ای عمل شود که مثلا همان پیکر بتنی اصلی نما یا دیوار اولیه نمای بیرونی هم باشد، نه اینکه یک مرحله دیوار چینی شود یک مرحله نمای سنگی یا آجری مستقل روی آن کار شود.
خود زیبا سازی نه مخالف بلکه موافق معارف دین است، بله اگر نمایی کار شود که در آن المان‌های مغایر با معارف دین باشد، مثلا مجسمه‌های خاص، مصالح بسیار گرانی از طلا و... که جهتی جز فخر فروشی در آن نیست آمده باشد، هزینه‌هایی که غیر متعارف باشد و امور شبیه آن، اسلام با آن مخالف است. در همه اینها هم دقت‌ها و تفصیلاتی است، مثلا چرا گنبدهای حرم‌های مطهر طلا می‌شود و تجملش جایز است اما تجمل مساجد جایز نیست؟! فرق اینها چیست؟!
همه اینها کار فقاهتی و دقت نظر در آن نیاز است، دین یک خطی و ساده نیست، فقاهت لازم دارد.
@sharhe_hal