✍️ درخواست ماژیک از قائم‌مقام حوزه‌های علمیه!
دیشب (شب یلدای ۱۴۰۲) در فضای مجازی نامه‌ای منتشر شد که در آن خطاب به قائم‌مقام حوزه‌های علمیه برای تدارکات یک برنامه، درخواست چند عدد ماژیک شده بود!
برخی خیلی خوشحال بودند که عجب سوژه‌ای دستمان رسید تا ثابت کنیم مدیریت حوزه چقدر ناکارآمد است و این هم سندش، ببینید چه حجم عظیمی از بروکراسی در حوزه وجود دارد که برای گرفتن چند عدد ماژیک لازم است به قائم‌مقام حوزه‌های علمیه نامه بزنیم؟!
برخی از این عزیزان که شروع به‌نقد این سوژه کردند و آن را با کنجد روی بیسکویت‌ها مقایسه کردند شکی در دل‌سوزی و خیرخواهی آنان نیست ولی آسیب کار رسانه‌ای همین‌طور قضاوت‌های سریع است.
اگر احوالات آیت‌الله بروجردی و امام خمینی را بخوانیم می‌بینیم هر دو بزرگوار همیشه چه قبل از مرجعیت و چه بعد از آن و در اوج مشکلات و مشغله‌های مختلف نیز ریز مخارج خانه خود را چک می‌کردند، چه مقدار گوشت؟ چند عدد نان؟ و... آیا این مخارج کم‌وزیاد می‌شود و چرا؟!
حالا اگر لیست آن هزینه‌ها و تأیید امام را برای شما می‌فرستادند، این‌طور این دو مرجع بزرگ را مسخره می‌کردید؟ آیا احتمال ندارد یک قضیه خاصی مثل مخارج خاص در میان باشد؟ بهتر نیست در چنین مواردی عوض اینکه سریع نامه را منتشر کنیم و نقدی بر آن بزنیم، یک بررسی کنیم تا معلوم شود وجه مطلب چیست؟!
بعد از انتشار آن نامه برخی دوستان که بنا داشتند زود قضاوت نکنند از بنده خواستند یک پیگیری کنم تا ببینیم اساساً اصل نامه صحت دارد یا خیر؟ اگر دارد وجه آن چیست؟ چرا در این سطح از کارها هم لازم باشد با قائم‌مقام حوزه هماهنگی صورت گیرد و تفویض اختیار به سطوح پایین‌تر نمی‌شود. این از اولیات مدیریت‌های کلان است.
حقیر پیگیر شدم و معلوم شد اصل نامه صحت دارد اما وجه آن چیست؟!
یک مراسمی وجود داشته با عنوان «دانش‌افزایی طلاب نخبه» که برنامه بسیار مفید و جالبی هم بوده اما روی اصل اجرای این برنامه هیچ کار خاص رسانه‌ای صورت نگرفته اما در گوشه‌ای از اجرای این برنامه به‌ظاهر لغزشی کوچک رخ‌داده آن را به‌سرعت رسانه‌ای کرده و نقد می‌کنند.
در این برنامه مجموعی از هزینه‌های مختلف صورت‌گرفته و در لیست هزینه‌ها، چند مورد فراموش شده و لازم شده است نامه جداگانه‌ای بعد از آن ارسال شود تا بخش پشتیبانی به آن لیست اصلی هزینه‌ها پیوست کند و جزو سند هزینه‌های آن برنامه شود. در امور غیرشخصی هم دادن صورت ریز هزینه‌های چیز طبیعی است.
اما چرا این صورت هزینه‌ها چه کلی و چه جزئی خطاب به قائم‌مقام حوزه‌های علمیه نوشته می‌شود؟!
با سؤالی که از مسئولین مربوطه انجام دادم فرمودند:
👈 «این قبیل نامه‌ها توسط همکاران آموزش برای اقلام موردنیاز نوشته می‌شود و فقط با امضای مسئول بخش می‌رود و جز در نامه‌های اساسی حتی نیازی به هماهنگی با مسئول نیست و نامه از مبدأ باواسطه کم به مقصد می‌رسد تا نیاز کم یا زیاد تأمین شود. مقصد این نامه امور پشتیبانی بوده که به دلیل مشکلات اتوماسیون و قطعی ارتباط اتوماسیونی با معاونت پشتیبانی به طور موقت این قبیل نامه‌ها به دفتر قائم‌مقام نوشته می‌شود. در مقصد هم نه شخص قائم‌مقام و نه شخص معاون پشتیبانی، نه درگیر این نامه‌ها می‌شوند و نه حتی نامه‌های در این سطح را می‌بینند بلکه مسئول دفتر با یک تیک در سامانه به مسئول مربوطه ارجاع می‌دهد تا کالای موردنیاز که در این نامه خیلی جزئی بوده است را تأمین کنند.»
به نظر شما جا ندارد در قضاوت خودمان نسبت به دیگران و انتشار مطالبی که علیه دیگری است، در نقل عمومی و خصوصی بیشتر دقت کنیم؟! این یک نمونه کوچک از خطای به جهت تسریع در قضاوت و حکم‌کردن در فضای مجازی بود که دوستان خوب حزب‌اللهی هم در آن افتادند.
«وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحيمٌ»
📌 با شرح حالی از حوزه همراه شوید.
@sharhehal_hoze