➖نامه امام جواد علیه السلام به والی سیستان
🛑ِّ عَنْ رَجُلٍ مِنْ بَنِي حَنِيفَةَ مِنْ أَهْلِ بُسْتَ وَ سِجِسْتَانَ قَالَ: رَافَقْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع فِي السَّنَةِ الَّتِي حَجَّ فِيهَا فِي أَوَّلِ خِلَافَةِ الْمُعْتَصِمِ فَقُلْتُ لَهُ وَ أَنَا مَعَهُ عَلَى الْمَائِدَةِ وَ هُنَاكَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَوْلِيَاءِ السُّلْطَانِ إِنَّ وَالِيَنَا جُعِلْتُ فِدَاكَ رَجُلٌ يَتَوَلَّاكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُحِبُّكُمْ وَ عَلَيَّ فِي دِيوَانِهِ خَرَاجٌ فَإِنْ رَأَيْتَ جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِدَاكَ أَنْ تَكْتُبَ إِلَيْهِ كِتَاباً بِالْإِحْسَانِ إِلَيَّ فَقَالَ لِي لَا أَعْرِفُهُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّهُ عَلَى مَا قُلْتُ مِنْ مُحِبِّيكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ كِتَابُكَ يَنْفَعُنِي عِنْدَهُ فَأَخَذَ الْقِرْطَاسَ وَ كَتَبَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مُوصِلَ كِتَابِي هَذَا ذَكَرَ عَنْكَ مَذْهَباً جَمِيلًا وَ إِنَّ مَا لَكَ مِنْ عَمَلِكَ مَا أَحْسَنْتَ فِيهِ فَأَحْسِنْ إِلَى إِخْوَانِكَ وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ سَائِلُكَ عَنْ مَثَاقِيلِ الذَّرِّ وَ الْخَرْدَلِ قَالَ فَلَمَّا وَرَدْتُ سِجِسْتَانَ سَبَقَ الْخَبَرُ إِلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ النَّيْسَابُورِيِّ وَ هُوَ الْوَالِي فَاسْتَقْبَلَنِي عَلَى فَرْسَخَيْنِ مِنَ الْمَدِينَةِ فَدَفَعْتُ إِلَيْهِ الْكِتَابَ
فَقَبَّلَهُ وَ وَضَعَهُ عَلَى عَيْنَيْهِ ثُمَّ قَالَ لِي مَا حَاجَتُكَ فَقُلْتُ خَرَاجٌ عَلَيَّ فِي دِيوَانِكَ قَالَ فَأَمَرَ بِطَرْحِهِ عَنِّي وَ قَالَ لِي لَا تُؤَدِّ خَرَاجاً مَا دَامَ لِي عَمَلٌ ثُمَّ سَأَلَنِي عَنْ عِيَالِي فَأَخْبَرْتُهُ بِمَبْلَغِهِمْ فَأَمَرَ لِي وَ لَهُمْ بِمَا يَقُوتُنَا وَ فَضْلًا فَمَا أَدَّيْتُ فِي عَمَلِهِ خَرَاجاً مَا دَامَ حَيّاً وَ لَا قَطَعَ عَنِّي صِلَتَهُ حَتَّى مَاتَ....
🔰احمد بن زكريا صيدلانى نقل كرد از شخصى اهل سيستان كه از بنى حنيفه بشمار ميرفت آن مرد گفت من هم سفر بودم با حضرت جواد در آن سالى كه بحج رفته بود اول خلافت معتصم سر سفره نشسته بوديم گروهى نيز از مأمورين سلطان هم بودند.عرضكردم آقا فدايت شوم فرماندار شهر ما ارادتمند بشما خانواده است من در دفتر مالياتى او مقدارى مقروضم اگر صلاح بدانى نامه‌اى بنويسى كه بمن كمك كند.فرمود او را نميشناسم.عرضكردم همان طورى كه توضيح دادم او از ارادتمندان بشما خانواده است نامه‌ى شما براى من سودمند است كاغذى بدست گرفته چنين نوشت: بسم اللّٰه الرحمن الرحيم آوردنده نامه من نقل كرد كه داراى مذهبى پسنديده هستى،بدان آنقدر از اين مأموريت براى تو بهره خواهد بود كه بمردم نيكى كنى،نسبت به برادران خود نيكوكار باش بدان كه خداى عزيز از تو بازخواست خواهد كرد حتى از يك ذره كوچك و دانه سپنجى. گفت وارد سيستان كه شدم حسين بن عبد اللّٰه نيشابورى كه والى و فرماندار بود قبلا از جريان نامه اطلاع حاصل كرده بود دو فرسخ باستقبال من آمد نامه را باو دادم بوسيد و روى چشم گذاشت گفت چه حاجت دارى.گفتم يك مالياتى دارم كه در دفتر تو مبلغ آن يادداشت شده دستور داد آن را از بين ببرند و گفت تا وقتى من فرماندار باشم ماليات از تو نخواهم گرفت بعد پرسيد چقدر زن و فرزند دارى،تعداد آنها را گفتم مقدارى كه مخارج من و آنها را تأمين مينمود باضافه مبالغ ديگري بمن بخشيد تا وقتى او زنده بود از من خراج نگرفت و از لطف و عنايت و بخشش او بى‌بهره نبودم تا از دنيا رفت.
📚:الكافي ج5، ص: 112