اشعار ناب آیینی
من که در بند غم و غصه اسیرم چه کنم با چنین کوه گناهان کثیرم چه کنم کرمی گرکه براین سائل غمگین نکنی من که درمانده و مسکین و فقیرم چه کنم در بیابان هوس نیست به غیر از خس و خار من گرفتار در این دشت و کویرم چه کنم خانۀ دل شده از ظلمت عصیان تاریک روشنی گر که نبخشی به ضمیرم چه کنم مژدۀ عفو گنه بر من آلوده فرست نرسد گر که نویدی ز بشیرم چه کنم بارش رحمت خود را به سرم نازل کن گرکه آلوده و بی توبه بمیرم چه کنم همۀ عمر «وفائی» به فغان می گوید بی توای ای حی توانا و قدیرم چه کنم . 🔹 🔹 http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7
740 مشاهده