_عبرت های آرایشگاه۲ _آرایش موی یا خوی یکی دیگه از نکاتی که انسان در آرایشگاه بهش متذکر میشه اینه که ما اگه ظاهرمون رو رها کنیم و هر چندوقت به آرایشگاه نریم بسیار زشت و متعفن میشیم خب وقتی لازمه صورت و ظاهرمون رو هر چندوقت یک بار اصلاح کنیم تا زشت نباشیم، باطن و خلقیاتمون رو هم اگه رها کنیم و اصلاح نکنیم بسیار زشت خو و وحشتناک‌ میشیم اما فعلا چون پوسته ی ظاهر روی باطن رو گرفته متوجه نمیشیم اما موقع شکستن طلسم تن در هنگام مردن روبرو میشیم با یک‌ خوی بسیار زشتی که خودمون ازش خواهیم ترسید در جایی بدن رو تشبیه میکنه به یک کوزه که بسیار زیبا و با نقش و نگار هست و روح رو به محتویات این کوزه سر بسته این کوزه را لحظه مرگ سرش را را باز میکنند تا قبل از شکسته شدن این کوزه ببینیم داخل کوزه چی جمع کردیم؟ عسل یا لجن؟ خوی زیبا یا زشت؟ جسم ها چون کوزه های بسته سر تا در آن‌کوزه چه باشد، آن نگر مساجد، هیئات و جلسات ذکر در حکم آرایشگاه های خوی هستند که باید مراجعه کنیم تا اخلاق زشت و زائد رو از قلبمون دور کنیم عزیز هم بیتی داره که خیلی مناسب هست در آرایشگاه ها نوشته شود، میفرماد : هیچ فردی در پی اصلاح خوی خویش نیست هر که را دیدیم در آرایش روی خودست حقیر هم در غزلی عرض کرده بودم به شانه نظم دادم گیرم این زلف پریشان را چه سودی با چنین فکرِ پریشانی که من دارم؟! پ ن : متاسفانه از وقتی بعضی از آرایشگاه های لاکچری زیاد شده بعضی برای تفاخر فقط به اونها مراجعه میکنند این آرایشگاه های قدیمی و باصفا رو فراموش نکنیم https://eitaa.com/joinchat/3757244420C1143bd604a