وفات حضرت ابراهیم فرزند پیامبر(صلی الله علیه و آله) آن را که هدایتی ز داور برسد توفیق شود رفیق و در بر برسد "ماریه‌ی قبطیه" مسلمان گردید زان پیش که خدمت پیمبر برسد هرچند حریف غمِ عالم نشود ماریه‌ دلش مکدر از غم نشود بیرون مدینه گر شود منزل او از منزلت خدایی‌اش کم نشود ماریه، عزیزِ بهتر از جان زاده یک دسته‌ی گل دست پیمبر داده از فرط حسد، آن دو زنِ کور اجاق شک نیست شرر به جان‌شان افتاده طفلی که گواه پاکی مادر بود عیسیِ دگر به مریم دیگر بود آراسته بود چهرِ ماهش از مهر بس این پسر آیینه‌ی پیغمبر بود دانی ز چه رو، برادری بهر بتول برجای نماند و، کرد چون ماه افول، تا هيچ بهانه‌ای نباشد برِ خلق بر ردّ وصایت علی بعد رسول حیف‌است که در سوگ نشیند زهرا وز روی حسین گل نچیند زهرا دایی شد ازآن فدای خواهرزاده تا داغ حسین را نبیند زهرا طفلی که عزیز عالمین‌است و علی محبوب رسول ثقلین‌است و علی کَونَین فدای او شود باز کم‌ است زیرا که فدایی حسین‌است و علی در منزلتش هرچه بدانیم کم است با گریه اگر روضه بخوانیم است طفلی که علی گذارد او را در قبر گر جان به زیارتش فشانیم کم است این طفل به خاک، تا چو گوهر افتاد دردانه‌ی اشک از مژه‌ی‌تر افتاد خورشیدِ فلک توان این داغ نداشت این شعله به سینه‌ی پیمبر افتاد کاری که خدای صبر، ناچار کند یک روزِ دگر قضا همان کار کند در خاک نهاد اگر علی طفلی را در کرب و بلا حسین تکرار کند #استاد_سید_محمد_رستگار ۱۴۰۳/۱۱/۴ @sheikh_ali_moghaddam