یک سوالی در مورد امر به معروف است که خیلی ها پرسیدند که قبلا بارها جواب دادیم. امر به معروف شرایط و‌مراحلی دارد، یکی از شرایطش این است که احتمال تاثیر داشته باشد، یعنی طرف احتمال بدهد اینجا حداقل ۱ درصد تاثیر داره، مفسده هم نداشته باشد، منظور این نیست که طرف تیکه بندازه و عصبی بشود و... یعنی مفسده ی قابل اعتنا داشته باشد ، مثلا شخص را بی آبرو کنند، دعوای اساسی راه بیفتد یا بخاطر امر به معروف من، کلی مفسده و هزینه برای دین و نظام و انقلاب ایجاد شود. مرجع تشخیص این دو هم مکلف یعنی خود مردم است نه مراجع تقلید، مرجع تقلید فقط حکم را میگوید موضوع به دست عرف است. حالا اینجا من نمیتونم بیام بگم اثر داره شما بگی نداره، هرکس تشخیص دهد اثر داره و مفسده هم نداره امر به معروف واجب است هرکس تشخیص دهد اثر نداره یا مفسده دارد از او ساقط است پس شاید در یک موضوع واحد برای شما امر به معروف واجب نباشد چون شرایط را احراز نمیکنی ولی برای من واجب باشد چون حس میکنم شرایطش موجوده. مراحل امر به معروف هم مشخص است، اول باید قلبا از دیدن هرگناهی ناراحت شود، بعد تذکر لسانی بدهند، این دومرحله برای من و شماست که اگر شرایطش بود باید مودبانه تذکر بدهیم ولی مرحله بعد برای حکومت است که باید برخورد عملی هم بکند. این نظر همه مراجع تقلید است، احکام را درست یاد بگیریم و مسائل دینی را جناحی نکنیم. .