آن حضرت نه تنها مادر امیر المؤمنین علیه السلام بود، بلکه بعد از وفات عبد المطّلب علیه السلام ـ که شش یا هشت سال از سن مبارک پیامبر صلّی الله علیه و آله گذشته بود و آن حضرت به ابو طالب علیه السلام سپرده شده بود ـ فاطمه بنت أسد علیها السلام در حق پیامبر صلّی الله علیه و آله مادری می کرد و همیشه او را بر فرزندان خود مقدّم می داشت و همه روزه از آن حضرت علامات نبوّت را مشاهده می نمود و و پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله آن حضرت را مادر خطاب می کرد. (5) همچنین بعد از رحلت حضرت خدیجه کبری علیها السلام، پیامبر صلّی الله علیه و آله فاطمه زهرا علیها السلام را به فاطمه بنت أسد علیها السلام سپردند. ایشان برای آن حضرت مادری می کرد و در دامان عزّت خود آن مستوره ی دو جهان را با جان و دل سر پرستی می کرد تا زمانی که از دنیا رفت. (6) آن حضرت در سال چهارم هجری در مدینه طیّبه از دنیا رفت، و در بقیع مدفون شد. هنگامی که امیر المؤمنین علیه السلام خبر فوت والده اش را به پیامبر صلّی الله علیه و آله دادند آن حضرت فرمودند : «او مادر من بود». بعد عمامه و لباسش را داد که فاطمه علیها السلام را به آنها کفن کنند و خود حضرت بر جنازه ی نماز خواند و چهل تکبیر بر جنازه گفت و فرمود: «چون چهل صف از ملائکه به جنازه اش نماز خواندند چهل تکبیر گفتم». بعد در قبر خوابید و هنگام دفن او را تلقین فرمود و درباره ی او دعا کرد. (7) حدیث ولادت امیر المؤمنین علیه السلام هم دلالتی بر صلابت ایمان فاطمه بنت اسد علیها السلام مادر آن حضرت دارد. (8) ← نور امیر المؤمنین علیه السلام در أصلاب پدران نوری که از عرش پروردگار آمده بود، در أنبیاء و أوصیاء یکی بعد از دیگری منتقل شده تا به عبد المطّلب علیه السلام رسید و بعد آن نور دو قسم شد. نوری در پیشانی مبارک عبد الله علیه السلام پدر بزرگوار پیامبر صلّی الله علیه و آله که آن نور بعداً به پیشانی آمنه علیها السلام و سپس در صورت مبارک خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و آله منتقل شد. نصف دیگر نور در پیشانی مبارک ابو طالب علیه السلام قرار گرفت. خداوند به ابو طالب علیه السلام چند فرزند عطا فرمود : عقیل، طالب، جعفر، فاخته یا أمّ هانی، جُمانه و علی امیر المؤمنین علیه السلام. #ادامه_دارد ...