4⃣ بخش چهارم: مأمون از دعوت امام هشتم به خراسان چند مقصود عمده را تعقیب می‌کرد: 1️⃣ اولین و مهمترین آنها، تبدیل صحنه‌ی مبارزات حاد انقلابی شیعیان به عرصه‌ی فعالیت سیاسی آرام و بی‌خطر بود ... این مبارزات که با دو ویژگی همراه بود، تأثیر توصیف‌ناپذیری در برهم زدن بساط خلافت داشت، آن دو ویژگی، یکی مظلومیت بود و دیگری قداست. 2️⃣ دوم: تخطئه مدعای تشیع مبنی بر غاصبانه بودن خلافتهای اموی و عباسی و مشروعیت دادن به این خلافتها بود ... علی‌بن‌موسی‌الرضا با ورود در آن دستگاه و قبول جانشینی مأمون، او را قانونی و مشروع دانسته پس باید بقیه خلفا هم از مشروعیت برخوردار بوده باشند. 3️⃣ سوم: این‌که مأمون با این کار، امام را که همواره یک کانون معارضه و مبارزه بود در کنترل دستگاههای خود قرار می‌داد و بجز خود آن حضرت، همه سران و سلحشوران علوی را نیز در سیطره خود در می‌آورد، و این موفقیتی بود که هرگز هیچیک از اسلاف مأمون چه بنی امیه و چه بنی عباس برآن دست نیافته بودند. 4️⃣ چهارم: این‌که امام را که یک عنصر مردمی و قبله امیدها و مرجع سئوالها و شِکوِه‌ها بود در محاصره ماموران حکومت قرار می‌داد و رفته رفته رنگ مردمی بودن را از او می‌زدود. 5️⃣ پنجم این بود که با این کار برای خود وِجهه و حیثیتی معنوی کسب می‌کرد. 6️⃣ ششم آن‌که در پندار مأمون، امام با اینکار به یک توجیه‌گر دستگاه خلافت بدل می‌گشت. 🌀 بجز اینها هدفهای دیگری نیز برای مأمون متصور بود. 💬 بخشی از پیام رهبر انقلاب به کنگره امام رضا ع در سال۶۳ @shenakhte_rahbari