کجاست عشق که تا قید آبرو بزنیم به کوی میکده ها باز ، های و هو بزنیم کجاست پیرهن ِ چاک ِ عاشقی که چو گل ز خون دل ، می ِ گلگون سبو سبو بزنیم بریده نای ِ صراحی و در برابر خلق شراب ِ تلخ ِ جگر سوز تا گلو بزنیم به جستجوی سپیدی ِ صبحدم ، همه شب چراغ ِ اشک فروزیم و کو به کو بزنیم ز عشق دوست ، چنان سینه پر کنیم از مهر که حلقه بر در کاشانه ی ِ عدو بزنیم غبار عقل بپوشیده دید ِ چشم مرا مگر به گریه بر او رنگ ِ شستشو بزنیم کجاست آینه رویی ، که چون بتابد روی به سینه سنگ تمنای ِ عشق او بزنیم به گریه شاخه ی ِ گلهای عاشقی شکنیم به خنده بر لب ِ آن یار ِ تندخو بزنیم امید ما همه این است تا مگر روزی دوباره خیمه سر ِ کوی آرزو بزنیم #بیژن_ترقی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa