ترجمه‌ی این مُلَمَّعُ جناب سعدی شیرازی (ترجمه مصرع‌های عربی، داخل پرانتز است)👇 سَلِ الْمَصانِعَ رَکْباً تَهیمُ فِی الْفَلَواتِ (ارزش آب‌گیرها را از سوارانی که در بیابان‌ها تشنه و سرگردانند بپرس) تو قدرِ آب چه دانی که در کنارِ فُراتی * شبم به روی تو روزست و دیده‌ها به تو روشن وَ إنْ هَجَرْتَ سَواءٌ عَشیَّتی و غَداتی (و اگر از من جدا شوی، شب و روزم برابر می‌شود) * شبان تیره امیدم به صبح روی تو باشد وَ قَدْ تُفَتَّشُ عَینُ الْحَیاةِ فی الظُّلُماتِ (و گاهی چشمۀ زندگی در تاریکی‌ها جست‌وجو می‌شود) * نه پنج روزۀ عمرست عشق روی تو ما را وَجَدْتَ رائِحَةَ الْوُدِّ إنْ شَمَمْتَ رُفاتی (اگر خاکسترم را ببویی، بوی عشق را می‌یابی)