#آموزش_آواز دستگاه #شور، از دستگاه‌های موسیقی ایران است. غالب آوازهایی که خواننده آموزش ندیده ایرانی می‌خواند در یکی از مایه‌های این آواز می‌گنجد، از این رو این دستگاه را مادر موسیقی ایرانی هم خوانده‌اند. در میان دستگاه‌های ایرانی شور از همه بزرگ‌تر است. زیرا هر یک از دستگاه‌ها دارای یک عده آوازها و الحان فرعی‌ست ولی شور غیر از آوازهای فرعی دارای ملحقاتیست که هر یک به تنهایی استقلال دارد. آوازهای مستقلی که جزء شور محسوب می‌شود و هر یک استقلال دارد از این قرار است: ابوعطا، بیات ترک، افشاری و دشتی. آواز بیات ترک در پرده‌های شور نواخته می‌شود و جزو ملحقات آن طبقه بندی می‌شود، ولی چون از نظر شنوایی حسی شبیه دستگاه ماهور ایجاد می‌کند، برخی قایل به طبقه بندی آن تحت دستگاه ماهور هستند. در مکتب آوازی اصفهان آواز بیات ترک در مشتقات دستگاه ماهور به حساب می‌آید اما در مکتب تهران، مایه بیات ترک را جزء دستگاه شور به حساب می‌آورند. مایه‌ها (متعلقات) آواز ابوعطا آواز دشتی (دشتستانی) آواز افشاری آواز بیات ترک - گاه بیات زند نیز برای اشاره به این آواز بکار برده شده آواز بیات کرد - کردِ بیات نیز گفته می‌شود. گوشه‌ها گوشه‌های ردیفی این دستگاه عبارت‌اند از: درآمد اول درآمد دوم درآمد سوم: کرشمه درآمد چهارم: گوشهٔ رهاب درآمد پنجم: اوج درآمد ششم: ملانازی نغمهٔ اول نغمهٔ دوم زیرکش سلمک ملانازی سلمک گلریز مجلس‌افروز عزال صفا بزرگ کوچک دوبیتی خارا قجر، فرود حزین شور پایین دسته گوشهٔ رهاب چهار گوشه مقدمهٔ گریلی رضوی، حزین، ‌فرود شهناز قرجه شهناز کت (عاشق‌کش) رنگ اصول گریلی رنگ شهرآشوب 🆔@shervamusiqiirani