⭕️ لزوم بهره‌گیری از معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام و دوری از فلسفه و تصوّف ملامحسن فیض کاشانی، عالم و محدّث شیعه در قرن یازدهم هجری که مدّتی از عمر خود را برای تحقیق و تألیف در زمینۀ و صرف کرد، در اواخر عمرش به انحراف و ضلالت این دو مکتب پی برد و رساله‌ای بنام «الإنصاف» در اعتراف به این مطلب مهم تألیف کرد که در بخشی از آن می‌نویسد: ⚠️سبحان الله! عجب دارم از قومی که بهترینِ پیغمبران را بر ایشان فرستاده‌اند به جهت هدایت، و خيرِ ادیان ایشان را ارزانی فرمود از روی مرحمت و عنایت، و پیغمبرِ ایشان کتابی گذاشته و خلیفۀ دانا به آن کتاب، واحداً بعد واحد بجای خود گماشته به نصّی از جانب حق، تا افاضتِ نورِ او تا قیامِ قیامت باقی و تشنگانِ علم و حکمت را به قدرِ حوصله و درجۀ ایمانِ هر یک ساقی باشد، حيث قال: "اني تارک فيكم الثقلين ان تمسكتم بها لن تضلوا بعدي، كتاب الله وعترتي اهل بيتي"؛ ایشان التفات به هدایتِ او نمی‌نمایند و از پی دریوزۀ عِلم، بر درِ اُممِ سالفه می‌گردند و از نمِ جوی آن قوم، استمداد می‌جویند و به عقولِ ناقصۀ خود استبداد می‌نمایند! مصطفی اندر جهان آنگه کسی گوید ز عقل؟! آفتاب اندر جهان آنگه کسی جوید سها؟!... 🔺همانا این قوم، گمان کرده‌اند که بعضی از علومِ دینیّه هست که در قرآن و حدیث یافت نمی‌شود و از کتبِ فلاسفه یا متصوّفه می‌توان دانست و از پی آن باید رفت! مسكينان نمی‌دانند که خلل و قصور، نه از جهتِ حدیث یا قرآن است، بلکه خلل در فهم و قصور در درجۀ ایمان ایشان است! قال الله سبحانه: "ونزلنا عليك الكتاب تبياناً لكل شي وهدى ورحمة وبشرى للمسلمين" الى غير ذلك مما جاء في معناه...» 📜 ده رساله (فیض‌کاشانی)، ص۱۸۶ 🤲 یارب فرج صاحب ما را برسان { @AyatollahBahrololom }