جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/hadith/118986 شناسه حدیث : ۱۱۸۹۸۶ نشانی : الکافي ج ۸، ص ۲۲۷، ح٢٨٨ عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اِبْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ اَلْأَحْوَلِ عَنْ سَلاَّمِ بْنِ اَلْمُسْتَنِيرِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یُحَدِّثُ‏: . ✨إِذَا قَامَ‏ الْقَائِمُ‏ عَرَضَ‏ الْإِیمَانَ‏ عَلَى‏ کُلِ‏ نَاصِبٍ‏ فَإِنْ دَخَلَ فِیهِ بِحَقِیقَةٍ ، وَ إِلَّا ضَرَبَ عُنُقَهُ ، أَوْ یُؤَدِّیَ الْجِزْیَةَ کَمَا یُؤَدِّیهَا الْیَوْمَ أَهْلُ الذِّمَّةِ ، وَ یَشُدُّ عَلَى وَسَطِهِ الْهِمْیَانَ، وَ یُخْرِجُهُمْ مِنَ الْأَمْصَارِ إِلَى السَّوَادِ. 🔹 ✅ ترجمه: 🔸 سلام بن مستنیر مى‏ گوید: شنیدم امام باقر (علیه السّلام) فرمود: 🔻 «وقتى حضرت قائم قیام کند، ایمان را بر هر ناصبی عرضه مى‏ کند، پس اگر پذیرفت و به حقیقت در ایمان داخل شد، درامان است، وگرنه یا گردن زده مى‏ شود یا آن‏طور که امروز اهل ذمه جزیه مى‏ دهند، آن ناصبی هم جزیه پرداخت مى ‏کند، و امام (علیه السّلام) همان همیانى که علامت اهل ذمّه است را به کمر آن ناصبی -که ایمان را نپذیرفته- مى بندد، و آنان را از شهرها به روستاهای دور تبعید می کند.» 🔸