1.سرزمین فلسطین جدای از جغرافیای تشیع نیست بلکه تاریخ فلسطین به دو بخش سابقۀ شیعی آن سرزمین و سابقۀ غیر شیعی تقسیم می شود، سرزمین فلسطین مدت ها تحت حاکمیت سلسله های شیعی نظیر حمدانیان امامی مذهب و فاطمیان اسماعیلی مذهب بوده است همچنان که بخش هایی از آن تحت حاکمیت بنی عمار امامی مذهب قرار گرفته است. برخی از شهرهای فلسطین سابقۀ تشیع طولانی دارد نظیر نابلس بزرگ ترین شهر کرانۀ باختری. در این زمینه بشّاری مقدسی مورخ و جغرافیدان قرن چهارم هجری که اتفاقا خودش اهل بیت المقدس است در اثر جغرافیایی ارزشمند خود احسن التقاسیم الی معرفة الاقالیم، از تشیّع شهرهای طبریه، عَمان، نابلس و قَدَس (شهر کوچکی نزدیک طبریه) سخن گفته است() و ناصر خسرو در سفرنامه خود به تشیّع مردم طبریه (امروزه در شمال فلسطین و در سابق مرکز جُند اردن) اشاره کرده است. 2. از ابتدای نقشۀ استعمار جهت اشغال فلسطین مراجع و نخبگان شیعه اولین کسانی بودند که در مقابل این طرح استعماری با شجاعت ایستادند از جمله مرحوم کاشف الغطاء از ابتدا به عمق فاجعه در موضوع فلسطین پی برده و با ایراد سخنرانی تاریخی در قدس، شرکت در کنفرانس‌ها، نگارش مقالات و صدور فتوای تحریم فروش اراضی به یهودیان ایفای نقش کرد. از دیدگاه وی مسئله فلسطین، دارای ابعاد تاریخی، دینی و مذهبی، سیاسی ـ اجتماعی و بین‌المللی است. فلسطین، سرزمین تاریخی اعراب بوده، و دفاع فلسطینیان، دفاع از سرزمین اجدادی است.