🔻«نماز باران» آیا به تاریخ پیوست؟! ✍️ احمد اولیایی 🔹شاید اکنون این، مسأله ذهن خیلی ها نباشد اما بنظرم می رسد فرصت و تهدید را با هم دارد؛ 🔸ایران چهارمین سال خشکسالی را طی می کند که امسال از سه سال گذشته نیز شدیدتر است. بی آبی شدید در بهار و تابستان پیش رو، مشکلات کنونی عشایر و کشاورزان، و ده ها آثار دیگر دامن گیر جامعه شده و خواهد شد. 🔹طبیعتا علل و عوامل تخصصی متعددی در پس این مسأله است اما از حیث الهیاتی و قدرت خداوند در امر نزولات آسمانی و کنشگری علما می تواند محل تأمل باشد. 🔸چرا هیچ عالمی پیدا نمی شود که عمامه از سر بردارد، پا برهنه کرده و با مردم به بیابان برود و نماز باران بخواند‍؟! چرا این مستحب سفارش شده و سنت علما و سیره معصومین علیهم السلام فراموش شده است؟ 🔹مبادا نگاه اثبات گرایانه و پوزیتیویستی به مقوله بارندگی کاملا بر ما سیطره پیدا کرده باشد که به نماز باران نمی اندیشیم! که اگر اینگونه باشد، دیگر نمی توانیم از مفاهیمی مانند شفا، برکت، رزق، روزی، دعا و ... در جامعه صحبت کنیم چرا که این مفاهیم، دیگر قابل اثبات در جامعه ای نیست که علمایش نماز باران نمی خوانند. 🔸به طور قطع اگر نماز باران خوانده شود، چه باران ببارد و چه نبارد، اولا علما مأجورند و ثانیا محبتشان در دل مردم بیشتر خواهد شد. 🔹در روایتی در کتاب «من لایحضره الفقیه» از امام صادق علیه السلام آمده است که فرعون نیز روزی برای افزایش آب رود نیل به درگاه خداوند دعا کرد... 🔸برای حل مسائل مردم، می توان از ظرفیت سنن پیشین علما و سفارشات دین استفاده کرد که قطعا موجب ارتقای مرجعیت دانش الهیات و همچنین ارتقای مرجعیت فرهنگی علمای ما می شود.