🔰اوج عرفان و روح نیایش اسلامی، در ادعیه اهل بیت نقل شده است 🔷 در متن اسلام به عبادت، به آنچه كه واقعاً روح نيايش و پرستش است، يعنى رابطه انسان و خدا، محبت ورزى به خدا، انقطاع به ذات پروردگار- كه كاملترين عبادت هاست- توجه زيادى شده است 🔶جمله معروف اميرالمؤمنين را همه شنيده ‏ايم: الهى! ما عَبَدْتُكَ خَوْفاً مِنْ نارِكَ وَ لا طَمَعاً فى جَنَّتِكَ، بَلْ وَجَدْتُكَ اهْلًا لِلْعِبادَةِ فَعَبَدْتُكَ .خدايا! تو را پرستش نكردم به طمع بهشتت و نه از ترس جهنمت، بلكه تو را چون شايسته نيايش و پرستش ديدم پرستش كردم. 🔷 ، از اول تا به آخر، همان نيايش به معنى عالى است. شما در سراسر اين دعا نه [طمع‏] بهشت مى‏ بينيد نه ترس جهنم و اگر آمده استطراداً به مناسبت بحث ديگرى آمده. 🔶 دعاهاى اسلامى از مضامين عاليى برخوردار است. از جمله دعايى است كه در مفاتيح هم نقل شده به نام « » و در روايتى كه آن را نقل كرده، عبارت اين است كه اميرالمؤمنين و امامانِ از اولاد او اين دعا را مى ‏خوانده‏اند. دعايى است در سطح ائمه، يعنى خيلى سطحِ بالاست. 🔷 انسان وقتى اين دعا را مى ‏خواند، مى‏ فهمد كه اصلًا در اسلام يعنى چه. در آنجا جز و محبت و عشق به خدا، جز انقطاع از غير خدا (نمى‏دانم چه تعبير بكنم) و خلاصه جز سراسر ، چيز ديگرى نيست و حتى تعبيراتى است كه براى ما تصورش هم خيلى مشكل است: 🔶 الهى! هَبْ لى كَمالَ الْانْقِطاعِ الَيْكَ وَ انِرْ ابْصارَ قُلوبِنا بِضِياءِ نَظَرِها الَيْكَ حَتّى‏ تَحْرِقَ ابْصارُ الْقُلوبِ حُجُبَ النّورِ فَتَصِلَ الى‏ مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصيرَ ارْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ ... الهى وَ الْحِقْنى بِنورِ عِزِّكَ الْابْهَجِ فَاكونَ لَكَ عارِفاً وَ عَنْ سِواكَ مُنْحَرِفاً.. 🔷 تصور اين معانى هم براى ما دشوار است. 📚 مجموعه ‏آثار استاد، ج‏22، ص 734 〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️ @bineshemotahar_qom کانال جامع اندیشه های شهید مطهری