🔰یادداشت #شماره_دوازدهم از طرح فراخوان یادداشت نویسی 📝 نویسنده: جناب آقای علی کشکولی 🔶 بینش آموختگان استان قم 🔸با نگاهی کلی به حیات #فردی و #اجتماعی بشر می فهمیم که در متن خلقت عالم، بلا و رنج و مشقت در قالب های مختلفی از قبیل جنگ، فقر،بیماری، سیل و...پدیدار گشته است. امروزه ویرووس کرونا یکی از این رنج هایی است که نه تنها حیات فردی و اجتماعی بلکه در یک گستره جغرافیایی بلکه حیات جامعه جهانی را درگیرخودساخته است. 🔸این بیماری حواشی زیادی در فضای رسانه ای کشور هم به دنبال داشت و نگارنده در این یادداشت به کیفیت واکنش جامعه اسلامی در بلاها و ازمایش ها با #نگاه_توحیدی پرداخته است و در خلال آن به یک پرسش مهم نیز پاسخ داده است. 🔸در اندیشه اسلامی توسل و تعقل و تجربه سه عنصر مهم در کنار سایر عناصر شناختی هستند که در زیست فردی و اجتماعی جهت مواجهه با مسائل و بلاها و بحران ها توصیه شده است و بهره گیری از آن رشد و پیشرفت را در پی دارد. 🔸توسل و دعا به عنوان انس و ارتباط مخلوق با خالق، سلاحی است که انسان آن را در بلاها و سختی ها به کار می گیرد و با توسل به مبدأ آفرینش یک آرامش حقیقی کسب می کند و از یأس و نا امیدی رهایی پیدا می کند. دعا نقش مهمی در سلامت روانی و ارامش روحی جامعه دارد، قرآن می فرماید « ألا بذکر الله تطمئن القلوب» یعنی آنچه موجب آرامش حقیقی بشر در بعد حیات فردی و اجتماعی می شود دعا و عبادت و انجام مناسک دینی است. دعا علاو بر آرامش روحی جمعی؛ موجبات بهبودی سلامتی جسمی را هم در پی دارد ،چرا که بلا و مصیبت گرچه اسباب و عللی مادی دارد ولی از لحاظ تکوینی باذن و اراده خدا در جامعه ایجاد می شود و تنها مانع نزول بلا و یا رافع بلا در نگاه توحیدی خداست در این میان باز دعا نقشی اساسی در رفع بلا دارد، درسوره فرقان آمده :«اگر دعای شما نبود،خداوند به شما توجه نمی‌کرد.» و یا در سوره غافر می فرماید: « ادعونی استجب لکم»یعنی شرط استجابت، استعانت و دعاست. ⁉️ #توسل و #دعا یعنی متوجه ساختن دل به ساحت قدسی و درخواست به همراه تضرع و تذلل و این امر گاه فردی است و گاهی در قالب عبادت دسته جمعی برگزار می شود، اما آنچه امروزه به عنوان چالشی مطرح شده و کنش و واکنش های فراوانی در پی داشته ممانعت ها و توصیه های بهداشتی در مناسک های دسته جمعی نظیر هیئت ها و تجمع در بقاع متبرکه بوده، این محدودیت ها و ممانعت ها باعث شده تا عده ای به ایجاد شبهه بپرازند و قدرت بر شفاعت و عظمت و قداست اهل بیت را زیر سوال ببرند که اگر شما قائل به قدرت شفاعت و شفا دادن اهل بیت بودید چرا هیئت های مذهبی را تعطیل کردید و یا چرا در اماکن مقدسه محدودیت ایجاد کردید؟ آیا این بیانگر خرافه بودن معتقدات جامعه مذهبی نیست؟ 1️⃣ باید گفت اولا :ما در عالمی زندگی می کنیم که عالم اسباب و مسببات است و در آن فعل و انفعلات ما در جسم و روح یکدیگر تاثیر می گذارد حرم اهل بیت علیهم السلام هم در دایره عالم ماده قرار دارد و به مثابه ی منزل اهل بیت هست و همانطوری که منزل اهل بیت نیاز به نظم و نظافت و پیراستن از آلودگی ها داشت امروزه حرم آن ها هم نیازمند همان مراقبت هاست آیا می توان ادعا کرد که حرم امام در زمان حیات ایشان نیازمند نظافت نبوده است؟ 2️⃣ ثانیا : اهل بیت علیهم السلام خود از #تخصص های پزشکی و طبابت های دوران خود بهره می بردند به عنوان مثال برای حضرت علی علیه السلام بعد از ضربت خوردن طبیبی آوردند بنام اثیربن عمرو هانی سلونی و حضرت مخالفتی نکردند چون قرار نیست امام در همه زمانها و مکانها از علم لدنی توحیدی استفاده کند بلکه فقط به اذن خداوند و در صورت وجود مصلحت، شفاعت صورت می گیرد. 3️⃣ ثالثا: این بارگاه و حرم ها از باب تعظیم شعائر اهمیت پیدا کرده؛ چرا که خداوند در قرآن می فرماید « ومن یعظم شعائر الله فانه من تقوی القلوب» حرم به اعتبار شخص مدفون در آن قداست و احترام پیدا کرده، این حرم و بارگاه نیست که شفا می دهد بلکه امام با ولایت تکوینی که دارد وبه إذن الله شفا می دهد. بنابراین ممانعت از لمس در و پنجره حرم اهل بیت بمعنی نفی شفاعت نیست و اگر کسی برای شفا یا توسل به حرم امام می رود از جهت احترام و قرب مکانی پیدا کردن به جسم امام است. 4️⃣ رابعا: در اسلام جان و مال و ناموس افراد بسیار ارزشمند است از همین رو قاعده ی فقهی «لاضرر و لاضرارفی الاسلام » اقتضا می کند اگر شخص، #بیماری_مسری و قابل انتقال به دیگری داشته باشد باید مراقبت های بهداشتی لازم را به کار بگیرد تا جان دیگری را در معرض خطر قرار ندهد از همین رو هیئت ها و مراکز تجمع باید محدود شوند تا از شیوع آن جلوگیری شود. بنابراین علاوه بر اینکه علم پزشکی این دستور را می دهد شریعت مقدسه هم ذیل قاعده مذکور به آن امر کرده است.