🟢روزی شیخ مفید در بغداد، به درس قاضی عبدالجبار معتزلی رفته، انتهای مجلس نشست. مجلس مملو از طالبان علوم دینی و اساتید و علمای سنی و شیعه بود. 🔸در اثنای جلسه، پس از کسب اجازه، نظر استاد را پیرامون حجیّت حدیث غدیر جویا شد؛ عبدالجبار معتزلی حجیت آن را تأیید، و تأکید کرد «مولیٰ» به معنای «اولویت» است. شیخ پرسید: پس اینهمه اختلاف شیعه و سنی در تعیین امام برای چیست؟! - حدیث غدیر روایت است و خلافت ابوبکر، درایت (واقعیتی که رخ داده) است؛ و مرد عاقل، درایت را به خاطر روایت ترک نمی‌کند. 🔸شیخ مفید مجدداً پرسید: - نظر شما راجع به حدیث شریف نبوی صلی الله علیه وآله: «یاعلی! حَربُک حربي، وَسِلمُک سلمي ؛ جنگ با تو جنگ با من، و دوستی با تو، دوستی با من است» چیست؟! - این حدیث، حدیث صحیحی است. - بفرمایید وضعیت اصحاب جمل که با علی علیه السلام جنگ کردند، چگونه است؟! - [نقل شده] ایشان از آن گناه توبه کردند! - اما جنگیدن‌شان درایت، ولی توبه‌شان روایت (صرفاً یک نقل) است! (یعنی بنا بر مبنای شما، باید پذیریم آنها با علی ع-و در حقیقت، با پیامبر ص- جنگیده‌اند، و نمی‌توان این واقعیت را به صرف یک نقلی که حاکی از توبه‌ی آنان است، کنار گذاشت)! 🔸قاضی عبدالجبار که استدلال محکم شیخ را شنید، از نام و نشان او پرسید، و ایشان پاسخ داد: من ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان تلعکبری هستم. قاضی با شنیدن نام آن بزرگمرد، برخواسته، شیخ را در جای (کرسی استادی) خود نشانده، گفت: «أنت المفید حقاً ؛ به راستی تو [شیخ] مفید هستی! 🔸حضار مجلس با دیدن این صحنه، متغیر و ناراحت شدند؛ قاضی گفت: ما که از پاسخ او درماندیم؛ شما جواب قانع‌کننده‌ای به او بدهید تا برخواسته، در جای قبلی خود بنشیند. منبع: الفوائد الرجالیه، سید بحرالعلوم، ج۳، ص۳۱۷. 🔸البته روایت‌های دیگری در باب وجه تسمیه‌ی وی به «شیخ مفید» نیز وجود دارد؛ در وقایع الایام آمده است. 🔸۳ رمضان سال ۴۱۳ ه‌ق، یادآور رحلت رئیس و بزرگ شیعه در قرن ۴ و ابتدای قرن ۵، شیخ مفید را گرامی داشته، به روح مطهرش صلوات می‌فرستیم. 🚨به کانال اخبار و شبهات سیاسی بپیوندید @shobhe_siyasi