#یک داستان یک پند ✍️ گویند اسکندر شهری را درآسیای صغیر فتح کرد. چون به آن شهر رسید، عادت داشت سلطان زادگان آن دیار را وزیر خود کند. پرسید از فرزندان سلاطین این شهر چه کسی زنده است؟ گفتند جوانی زنده مانده است که علاقه ای به تخت شاهی ندارد و شب و روز در گورستان می گردد. اسکندر برای دیدن او به گورستان شهر رفت، دید در گورستان خاک گوری را کنار زده و با چند استخوان سخن می گوید. نزدیک شد و پرسید ای جوان چه می کنی؟ جوان سر بالا آورد و گفت: من ده نسل است که پدرانم سلاطین این شهر بودند. فقط مزار پدرم را می شناسم. از پدرم روزی پرسیدم مزار پدرانت کجاست؟ گفت: در این گورستان عادی خاک شده اند. من عمرم کفاف نداد، اگر تو توانستی استخوان های مانده آنها را جمع کن و در کنار مقبره من خاک کن. من سالهاست به دنبال وصیت پدرم هستم، تمام قسمت های قدیمی این گورستان را نبش کرده ام و صدها استخوان دیده ام ولی وقتی استخوان ها را نگاه می کنم، هیچ علامتی در آنها نمی بینم تا مطمین شوم، استخوان های اجداد من است، شاید استخوان غلامی از آنها باشد که اجدادم به ناحق گردن اش زده اند!! نگاهی به اسکندر کرد و گفت: ای مرد ، راستی چقدر شاه و غلام پس از مر گشان به هم شبیه هستند، پدران مان در زمان حیات شان هزاران تفاوت با غلام هایشان داشتند، امان از دست خاک، و دریغ از یک تفاوت که از فرق سلطان و غلام را به من نشان دهد. تا من بتوانم اجدادم را جدا کنم!!! اسکندر چون خودشناسی این جوان شاهزاده را دید، در حیرت سری تکان داد و گفت: این جوان عقلش از اسکندر بالاتر است حتی پادشاه نمی شود که مرا به وزیری خود قبول کند، بیایید برویم... ‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‎‌‎‌‌‎🆔:@dl_bekhooda_bespar ♡••࿐