#سواد_رسانه ۳۵ «مغالطه اما» مصداق بارز وقوع این مغالطه درجایی است که کسی هنگام سخن گفتن خطایی را مرتکب شود و گمان کند اشاره و توجه به آن خطا برای مبرا کردن او از آن خطاء کافی است. به عبارت دیگر شخص برای این که نسبت به ارتکاب آن خطا مورد اعتراض قرار نگیرد به خطا بودن آن سخن اشاره کرده و گمان یا وانمود می کند که چون او این خطا را جاهلانه و غافلانه انجام نمیدهد نباید مورد اعتراض قرار گیرد.البته خوب است به این نکته هم توجه داشته باشید که نامیدن این مغالطه به «اما» به همین دلیل است که ابتدا در عبارت یا عبارتی مشابه آن اشاره ای به خطای مورد نظر صورت می گیرد و هدف گوینده از آن این است که نشان دهد به آن خطا توجه دارد سپس در عبارت گوینده مرتکب آن خطا میشود و گمان میکند که توجه به یک خطا توجیه آن خطا نیز هست. 📚 مغالطات علی اصغر خندان 🆔 @shobhemajazi110