ز گلزار صداقت لاله ای خوش رنگ و بو می رفت؛ به میدان شجاعت تا ابد نامی نکو می رفت؛ بنی هاشم در آن ساعت خدایا بی قمر می شد؛ که سوی آسمانها ساقی مهتاب رو می رفت؛ به چشمش بود تیریُّ و چو با صورت زمین افتاد؛ دوباره تیر باشدت به چشم او فرو می رفت؛