جمعی از بانوان انقلابی شهرستان ملارد در بیانیه‌ای تلاش‌های مذبوحانه آمریکا و هم پیمانان داخلی و خارجی او در لغو عضویت جمهوری اسلامی ایران در کنوانسیون حقوق بشر زنان در سازمان ملل متحد را محکوم می‌کنند.
در ادامه تلاش‌ها در حمایت از اغتشاشاتِ ایران، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز یکشنبه (۳۰ اکتبر) نامه‌ای سرگشاده را منتشر کرده که در آن برخی چهره‌های زن شناخته شده مثل هیلاری کلینتون وزیر خارجه پیشین آمریکا و میشل اوباما همسر رئیس‌جمهور اسبق این کشور و لورا بوش همسر جورج دابلیو بوش چهل و سومین رییس جمهور آمریکا، خواستار اخراج فوری جمهوری اسلامی ایران از کمیسیون مقام زن ملل متحد شده‌اند.
چطور لورا بوش از حمایت زنان دم میزند در حالی که پدر همسرش جرج بوش پدر با هشت زن رفتارهای ناشایست داشت، حتی این زنان از عادات ناشایست او در رسانه ها هم گفته اند.
سخنگوی رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، جیم مک‌گرتث، رسما پذیرفت که جورج بوش پدر عادات زشتی داشته است.
هیلاری کلینتون در حالی از حمایت از حقوق زنان ایران دم میزند که همسرش بیل کلینتون رییس جمهور اسبق نیز متهم به آزار جنسی چند زن پس از دوران ریاست جمهوری اش شده است.
جالب آنجاست که هیچ کدام از این زنان نتوانستند از حقوق خود دفاع کنند. چرا زنان سیاست مدار آمریکا برای آنها امضا جمع نکردند؟!
هیلاری کلینتون زمانی که وزیر امور خارجه بود از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ بارها از رفتار ناشایست مردان سیاست‌مدار آمریکایی علیه خودش معترض بود، چرا از کسانی که به شما تعرض کردند شکایت نکردید؟؟شما که حتی توانایی احقاق حق خود را هم ندارید.
درخواست اخراج ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد از سوی کشورهایی صورت پذیرفت که کارنامه سیاهی در تضمین و رعایت حقوق زنان دارند. امروز کشورهایی ادعای حمایت از زنان ایرانی را دارند که پیش از این با اعمال شدیدترین تحریم‌های ظالمانه، زندگی زنان ایرانی را تحت فشار قرار داده‌اند و حتی از ارسال داروهای موردنیاز دختران پروانه‌ای به ایران، خودداری می‌کنند. ناشایست‌ترین نوع ظلم به زنان در قالب عقیم‌سازی اجباری زنان معلول، مهاجر و نژاد خاص با هدف اصلاح نژادی پدیده‌ای است که از سالیان دور در آمریکا و کشورهای اروپایی به طور گسترده وجود داشته و علی‌رغم فشارهای بین‌المللی در جهت منع قانونی آن، همچنان به طور گسترده در آمار رسمی و غیر رسمی بین‌المللی گزارش می‌شود. از جمله اینکه سازمان ملل از بلژیک، کرواسی، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، لیتوانی، هلند و اسلواکی به عنوان کشورهایی یاد کرده است که قوانین آنها عقیم‌سازی اجباری زنان و دختران معلول را ممکن می‌سازد. امروز کشورهایی قصد حذف ایران از کمیسیون مقام زن را دارند، که برپایی جنبش‌هایی نظیر Me-Too، وضعیت و مقام زن را در خود آن کشورها به بهترین شکل به تصویر می‌کشد.مثال دیگر ظلم به زنان در کشورهای مدعی، خشونت علیه زنان است که به راه‌های مختلف در این کشورها صورت می‌پذیرد و به دلیل عدم حمایت‌های مناسب دولتی ادامه‌دار است. در این راستا می توان به گزارش «ویلسون سنتر» در آلمان اشاره نمود. بنا بر این گزارش، هر دو و نیم روز یک زن به دست همسر یا شریک سابق خود کشته می‌شود. همچنین می‌توان به گزارش دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل در سال ۲۰۲۱ استناد نمود که نشان می‌دهد میزان قتل زنان در اروپا کاهش نیافته است؛ بلکه زن کشی در برخی این کشورها ثابت مانده و یا حتی افزایش یافته است. جای بسی شگفتی است که مدعیان حمایت از حقوق زنان، با استانداردهای دوگانه با کشورهای مختلف برخورد می‌کنند و نقض فاحش بدیهی‌ترین حقوق زنان را در برخی کشورهای عضو کمیسیون مقام زن، نادیده می گیرند. نگرانی درمورد رعایت حقوق زنان در ایران از سوی کشورهای مزبور در صورتی مسموع خواهد بود که خود کارنامه درخشانی در تضمین حقوق زنان داشته و نسبت به رعایت حقوق زنان در تمامی کشورهای جهان و در بین تمامی اعضاء کمیسیون مقام زن حساس باشند.
بر این اساس قویا پیشنهاد می‌گردد کمیسیون مقام زن سازمان ملل در جهت اثبات بیطرفی ودغدغه مندی حقیقی به حقوق زنان، سامانه نظارتی دقیقی جهت الغاء شنیع ترین اشکال ظلم به زنان از جمله عقیم سازی اجباری و بعضا مخفیانه، در این کشورها پیاده نماید.