*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #شهید_علیرضا_هاشم_نژاد* * #نویسنده_محمد_محمودی* * #قسمت_بیست_و_سوم* در مخابرات صلواتی پادگان امام هستیم.حاج داوود گوشی را می‌گذارد.می‌پرسم :واقعی خودش بود ؟! حاج داوود دوباره از ته دل نفس می کشد و می گوید :خودش بود. آبادان مگه تلفنش را افتاده؟ سرباز لاغر که مخابرات صلواتی پادگان را اداره می‌کند می‌گوید: فقط همین یک مقرمون روبه راهه.بختت بلند بود که بچه ات تو این ساعت جایی نرفته بود. می پرسم: درباره علیرضا که پرسیدی چی گفت؟ _گفت او توی لشکر ۱۹ هست. باید برید کوت عبدالله مقر لشکر خودشون سراغشو بگیری. بلدی اونجا رو؟ _معلومه که بلدم. بریم که انگار خدا داره راه میندازه برامون! داوود می گوید:مگه بچه های این دوره زمانی حرف گوش می‌کند. می‌گفت تازه می خوام اگه خدا بخواد بصره را بگیریم. لبخندی می‌زند و انگار دیگر هیچ تهدیدی برای بچه اش نمی بیند دنبال حرف را میگیرد: «راستی بهش گفتم که عموهات همینجا سلام میرسونن! بریم که به امید خدا علیرضا را هم پیدا کنیم» به قدری امیدوارانه می‌گوید که باورم می شود آن خواب و آن رفتارهای علیرضا همه خیالی بیش نبوده و احتمالا پیدایش می کنیم.جلوی تویوتای سرمه‌ای حسین دو نفر چنگ در چنگ شده‌اند .اول فکر می‌کنیم دعواست . قدم‌ها را تُند می کنیم مردی میانسال با دستهای جوان را می‌گیرد و با زبان ترکی التماس می کند .خیلی زود می فهمم که دعوا نیست پسر و پدر هستند. حسین می‌گوید :عباس تو که ترکی میفهمی اینا چی میگن؟! گوش تیز می کنم و برای حسین میگویم: «پدر امده بچه اش را برگردونه خونه اونم زیر بار نمیره! انگار خودم را می بینم و علیرضا که با هم جنگ و دعوا داریم و می‌خواهم برش گردانم .اما می‌دانم که بچم اهل این مشاجره ها نیز پیدایش کنم و بگویم بریم خانه نه نمی گوید. فقط سرش را می‌اندازد پایین و می گوید:« باشه میام» بعد لبخندی می‌زند و می‌گوید:« اما فردای قیامت خودت جوابگو باش» اما این بار هرچه هم از این حرف‌ها بزنه زیر بار نمی روم. پیداش کنم تا شیراز به کنش نیستم. با داد و فریاد پیرمرد از خیال علیرضا بیرون میام. _بابا تو را به حضرت عباس فقط یک روز بیا فیروزاباد تا مادرت تو رو ببینه و برگرد. به حضرت عباس مادرت داره میمیره! جوان شق و رق جلوی پدرش به ترکی می گوید: «مگه این جماعت مادر ندارن؟ فقط من مادر دارم؟ به همان حضرت عباس تا نرم عملیات اگه پا بزارم! پیرمرد که می‌زند زیر گریه‌‌. دو طرف صورت جوان را می گیرم. جوان میان قدی با موهای لخت طلایی به رنگ ساقه گندم. میگویم :حرمت بابات رو داشته باش عزیزم. بغض کرده پیشانی کک مکی اش را می بوسم. سرش را پایین می‌اندازد و بعد انگار که چیزی یادش آمده باشد می گوید :لابد شما هم اومدیم کسی را برگردون خونه؟ با اشاره سر به او حالی می کنم که درست حدس زده. می پرسم: شما علیرضا هاشمی‌نژاد را نمی شناسید؟ می رود توی فکر می گوید :نه بچه کجاست؟ _اصالتاً فسایی هست اما شیراز زندگی می کنیم _نه نمیشناسم .بچه‌های فسا بیشترشون تو گردان فجر هستند. راستی فرمانده شون مرتضی جاویدی هم شهید شد‌! عرق سرد می کنم .جوان انگار که حرف بدی زده باشد می گوید: شما می شناسید شون؟ _فامیلمونه.. بچه محلیم ..کی شهید شد؟ _تو رو خدا از من نشنیده بگیرید .همین امروز صبح خبرش رسید نگاه به حاج داوود می‌کنم او نگاه حسین می‌کند بعد سه تایی نگاه جوان میکنیم. دست می‌اندازد دور گردن پدرش می گوید: حالا شما بگید چطوری برگردم ؟به فرض پدر همه این رزمنده ها اومدن دنبال بچه هاشون باید بره عملیات؟ پدرش همچنان هق هق می کند. معلوم است مشکل سختی دارد. دست جوان را می گیرم و می گویم: به حرف بابات گوش کن عزیزم. این بار محکم تر تو روی من ایستد _چرا گوش کنم؟ خدا کند علیرضا هاشمی‌نژاد رو تا بعد از عملیات پیدا نکنی که نتونی اذیتش بکنی.اگر علیرضا آمده بود که قبل عملیات تو بیای برش داری ببری، اینکه نباید می‌آمد . به کار و زندگی خودتون برسید اگه علیرضا شهید شد که خوش به حالش میشه. اگه هم زنده موند خودش شیراز و نمیدونم هر جایی که خونه زندگی داره بلد و میاد پیشتون .چرا بی رضای خدا حرف می‌زنید.؟! نگاه من و پدرش می کند. مثل ملا ها حرف می زند. می دانم که کل کردن با اینها بی فایده است حاج داوود هم انگار متوجه شده به پهلویم می‌زند و می‌گوید :«عباس بریم» پشت سرم را نگاه می کنم پیرمرد هم چنان گریه میکند. ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در واتس اپ👇 گروه اول https://chat.whatsapp.com/ISozkzdJPjyDqHOiYC7Z99 گروه دوم https://chat.whatsapp.com/CzPsk4NOD9M9jH4vFR23gP درایتا ،👇👇 @shohadaye_shiraz ادامه دارد ....