قصیده ای زیبا در مدح امیرالمومنین(علیه‌السلام) سروده بود که شاه بیتش این است؛ «حاجب اگر محاسبه‌ی حَشر با علی ست من ضامنم، که هرچه بخواهی گناه کن» همان شب مولاعلی(علیه‌السلام) به خوابش آمد و فرمود: اگرچه محاسبه در دست ماست، اما بگذار من بیت آخر شعرت را اصلاح کنم و بیت آخر را این گونه بنویس؛ «حاجب‌‌اگرمحاسبه‌ی حَشرباعلی ست، شرم از رُخ علی کن و کمتر گناه کن»