🌷 مردی از تبار گمنامی 📆 ۱۴ شهریور سالروز شهادت بزرگ‌مردی از تبار گمنامی است. 💠 روحانی مبارز و آگاه 🌹آیت‌الله #شهید_قدوسی🌹 شهید علی قدوسی از نسل آدم‌های بی‌تکراری است که شناسنامه‌شان به خدا می‌رسد؛ آدم‌هایی که در شناختشان شوق شتاب می‌گیرد و در توصیفشان کلمه از نفَس می‌افتد؛ آدم‌هایی که از بَس بزرگند فکر می‌کنیم خوب می‌شناسیم‌شان و شاید به همین دلیل خیلی راحت از کنارشان عبور می‌کنیم ... آیت‌الله قدوسی مردی است که این‌گونه برایمان شناخته شده است: مردی از تبار اعتبار و اجتهاد که ۱۲ مرداد ۱۳۰۶ در نهاوند به‌دنیا آمد. شاگرد نمونه و برجسته درسِ خارج ِزعیم بزرگ شیعه، حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی(ره) و امام خمینی(ره) که بعدها داماد دوست داشتنی علامه طباطبایی(ره) شد. مردی که درکنار ویژگی‌های برجسته شخصی و شخصیتی‌اش؛ در برهه‌های مهم تاریخی مثل جریان ملی شدن صنعت نفت، نهضت فدائیان اسلام و ضدیت با حزب توده، ردپایی از خود به جا گذاشته است. و البته وجه علمی، اخلاقی و نظریه‌ی اصلاحی‌اش نسبت به حوزه؛ با مشارکت در راه‌اندازی و مدیریت مدرسه معروف حقانی و مکتب توحید (برای دروس علمیه خواهران) و تربیت نسلی که بعدها سرمایه‌ی دوام و بقای نظام و انقلاب شدند، متجلی گردید. مردی خودساخته که خیلی از شاگردانش –به قول خودشان– حاضر بودند بمیرند تا او برایشان درس اخلاق بگوید. مردی که عضویت در شورای عالی قضایی، نگارش آیین‌نامه دادگاه‌های انقلاب و ارائه پیشنهادهای سازنده برای تغییرات اصولی و زیربنایی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را هم در کارنامه داشت. مردی که فرزند دلبندش «حسن»، همراه با ۱۶۰ دانشجوی دیگر، در هویزه کربلایی دیگر به‌پا کردند. مردی که از سال ۱۳۵۸ با دستخط امام(ره) دادستان کل انقلاب شد، و آنقدر دشنه بر بیداد بست تا سرانجام در ۱۴ شهریور ۱۳۶۰ موج انفجار بمبی روسیاه، او را جایی بُرد که همیشه انتظارش را می‌کشید. آری، آیت‌الله علی قدوسی بعد از یک عمر دفاع از اسلام و ۳۱ ماه مسئولیت در انقلاب، مدال افتخار شهادت با رد خون بر سینه‌اش نشست. 💐روحش شاد و یادش گرامی 🇮🇷 @shohadaygian 🇮🇷