بی توجهی به قناعت، دلبستگی را به مظاهر فریبنده دنیا زیاد کرده و کانون زندگی را از لذت های حقیقی تهی ساخته از دست یابی به حیات طیبه باز می دارد. قناعت خصیصه انبیا و اولیای الهی است که مایه عزت و بی نیازی از مردم است. قانع نبودن و اسیر زندگی متکلفانه و تشریفاتی شدن و خود را دربند عادات و رسوم پوچ کردن و عمر گران بها را صرف تقیدات و تشریفات زائد کردن تو را از وصول به منزل انسانی و کمالات الهی محروم خواهد کرد. قناعت همچنان که در امور دنیایی مدح شده است در امور آخرت سرزنش شده و فلسفه طمع در انسان عدم قناعت به یک مرحله از کمالات است و چشم به مراحل بالاتر از کمالات می باشد.