📍مرحوم آیت الله ممدوحی
روزی در محضر مرحوم علّامه
طباطبایی بودیم که یکی از دوستان حاضر در آن جلسه این بیت عارف
شیراز را زمزمه کردند
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان
در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟
چون باشی؟
یکباره مرحوم علّامه دست در مقابل صورت گرفت و سخت گریست و در حالی که شانههایش به شدت تکان میخورد، با خود زمزمه فرمود:
«کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟»
گویا آن کس که در بیابان از کاروان بازمانده و راه نمیداند، خود او است
آن گریه قلب حاضران درجلسه را چنان به آتش کشید که هرگز شعله آن در جانشان به سردی نمیگراید
رَحِمَهُ اللّهُ وَاَنْزَلَه فِی جِوارِ قُرْبِهِ