بوسه بر دستان همسر علیرضا جعفری، فرزند فیلسوف فقید، مرحوم علامه محمد تقی جعفری(ره) به خاطره‌ای از دوران کودکی خود اشاره می‌کند و می‌گوید: به یاد دارم روزی در منزل، سوء تفاهم جزیی بین استاد و والده‌ام پیش آمد و عباراتی بین آنان رد و بدل شد. پس از گذشت مدت زمانی، استاد عازم رفتن به بیرون منزل بود، با نهایت فروتنی پیش آمد و دست مادرم را بوسید و عذرخواهی کرد. اساسا” علامه جعفری در برخورد با همسر، جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می‌کرد و هیچ گاه سختی و مشکلات مربوط به کارهای خویش را، با خود به خانه نمی‌آورد. اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش نیکو گوش می‌داد و اظهارات معقول و منطقی را می‌پذیرفت. از کوشش‌های همسرش مدام در مناسبت‌های مقتضی قدردانی می‌کرد. (منبع: سرای اهل صفا، غلامرضا گلی زواره، ص۲۶۹، با اندکی تغییر و تلخیص)