تنها سرمایه‌ای که با خود از این دنیا می‌برم، تشرّفم به مجالسِ سیدالشهدا واهل بیت (علیهم السلام) است! . در ایام بیماریِ مرحوم آیت الله العظمی سید احمد #خوانساری (رضوان الله علیه) هر چند روز یک بار، به عیادت ایشان می‌رفتم و یک روضهِ خودمانی برای ایشان می‌خواندم. سه روز قبل از فوتِ آن بزرگوار، وقتی به عیادت ایشان رفتم، دستور دادند: خانم‌ها پشتِ پرده بیایند. سپس عبای مبارک را بر دوش انداختند و با ادبِ تمام برای شنیدن #روضه نشستند. بعد از سه روز از منزل ایشان تلفن زدند و گفتند: آقا از دنیا رفت! بعد از غسل، آقا زاده ایشان- حاج آقا سید جعفر خوانساری- گریه‌کنان گفتند: وقتی تو رفتی، آقا مرا صدا زدند و فرمودند: جعفر! من دارم دستِ خالی از دنیا می‌روم. تنها چیزی که با خودم دارم از این دنیا می‌برم، تشرّفم به مجالسِ امام حسین و اهل بیت (علیهم السلام) است! . خاطرات شصت سال خدمتگزاری در آستان اهل بیت- علیهم السلام-، حاج محمد علامهِ مداح، ص۱۵۸، نشر آفاق.