وفات حضرت ابوطالب علیه السلام - مومن قریش او یک لحظه از خدا غافل نبود ؛ بلکه از جانشینان حضرت ابراهیم علیه السلام ، بودو طبق پیشگوییهای انبیای الهی، منتظر نبوت خاتم پیامبران صلی الله علیه وآله بود. از این جهت، پیش از آن که رسول خدا از مادرش متولد گردد، حضرت ابوطالب به رسالت وی ایمان داشت و هنگامی که «فاطمه بنت اسد»، تولد پیامبر اسلام را به اطلاع وی رسانید، و از غرایب امرش در هنگام زایمان او سخن گفت، «ابوطالب» فرمود: از این کارها و چنین نوزادی تعجب میکنی ؟ صبر کن ، سی سال دیگر ، تو نیز همانند وی را که وزیر و وصیش خواهد بود، به دنیا میآوری ! جلوه هایی از ایثار و فداکاری ابوطالب : هنگامی که رسول خدا ص به دنیا آمد، پدرش ، از دنیا رفته بود ؛ از این رو، کفالت او را جدش «عبدالمطلب» به عهده گرفت، و هنوز بیش از هفت سال از عمر وی نگذشته بود که جدش نیز از دنیا رفت. عبدالمطلب در هنگام احتضار در جمع فرزندانش ، ابوطالب را به عنوان کفیل پیامبر ص معرفی کرد. ابوطالب پیامبر را پیش خود برد، و با این که ثروتی نداشت ، اما بهترین سرپرست برای آن حضرت بود ؛ ابوطالب نسبت به پیامبر چنان دوستی و محبت شدیدی ابراز میداشت که هیچ یک از فرزندان خود را تا آن اندازه دوست نمیداشت . در کنار پیامبر میخوابید و هر گاه بیرون میرفت ، او را نیز همراه خود میبرد. علامه مجلسی (ره) نقل میکند: «هرگاه رسول خدا در رختخوابش میخوابید، حضرت ابوطالب پس از آن که همه میخوابیدند، به آرامی او را بیدار میکرد، و رختخواب علی را با وی جابه جا مینمود، و فرزند خود و برادرانش را جهت حفاظت وی مأمور میساخت.» حضرت ابوطالب رسول خدا را از سن هشت سالگی به خانه خویش منتقل ساخت، و تا سن پنجاه سالگی رسول خدا ص ، لحظه ای از یاری و حمایت او دست برنداشت و او را بر خود و فرزندانش مقدم میداشت! و خطرهای احتمالی را که متوجه رسول خدا میگردید ، خود و فرزندانش با جان و دل میخریدند و آن چنان فداکاری و ایثاری مینمودند که ملائکه و جبرئیل به آنها مباهات میکردند! ابن ابی الحدید مینویسد: «ابوطالب، کسی است که پیامبر خدا را در دوران کودکی اش کفالت نمود و در بزرگی اش او را مورد حمایت قرار دادو از شرارت کفار قریش جلوگیری کرد. وی در این راه انواع سختیها و گرفتاریها را تحمل نمود، و بلاها را با جان و دل خرید و در یاری و نصرت پیامبر و تبلیغ آیینش با تمام وجود قیام کرد ! آن چنان ایثار نمود که «جبرئیل» در هنگام وفات او بر پیامبر نازل شد و خطاب کرد : دیگر از مکه خارج شو؛ زیرا یاور و کمک تو از دنیا رفته است! » پس از وفات ابوطالب آن چنان عرصه را بر پیامبر ص تنگ کردند که رسول خدا سال وفات «ابوطالب» و حضرت خدیجه س را «عام الحزن»، سال غمها و اندوه ، نامیدند . 📚 بحارالانوار، ج ۳۵ ، ص ۹۳. ابن ابی الحدید، ج ۱، ص ۲۹ هدیه به ساحت مقدس حضرت ابوطالب علیه السلام صلوات #اللهم_صل_علی_محمدوآل_محمدوعجل_فرجهم ─═इई 🍃🌷🍃ईइ═─