بدون شرح خواندن اخبار این روزها اعصابم را بهم ریخته است،من امروز دارم به این فکر می کنم که از هفت اکتبر تا به امروز چقدر توانستم نگاه اطرافیان مخالف آرمان فلسطینم را نسبت به موضوع غزه و اسراییل تغییر دهم،یا سوال بهتر اینکه چقدر برای تغییر نگاهشان اصلا تلاش کردم؟ چقدر حاضر شدم با آنها راجع به این موضوع صحبت کنم؟ خلاقیت به خرج دهم و کاری کنم که وقتی دارند توی اداره با جسارت تمام روزه خواری می کنند،ذره ای از گرسنگی،تشنگی و درد این مردم مظلوم را درک کنند.... هیچ، واقعا هیچ. تمام این مدت ترجیح دادم سکوت کنم و خودم را درگیر یک بحث چالشی و اعصاب خورد کن نکنم. تنها هنرم نوشتن یکی دوتا روایت و مشارکت در چند بحث مجازی بوده و دعا و دعا و دعا برای رسیدن یک امداد غیبی و یا دیگرانی که مردم غزه را نجات دهند..... من امروز می فهمم که راه نجات غزه در گرو تغییر نگاه جامعه جهانی به موضوع اشغال فلسطین است و این تغییر نگاه باید از خانه ها، محله ها و محیط های کاریمان شروع شود.. خط مقدم جبهه غزه امروز برای ما از همین خیابان های تهران شروع می شود ... و روشن نگه داشتن زبانه های آتشی که از هفت اکتبر در دلهای ما شعله کشید و هر روز دارد کم سو تر و کم فروغ تر می شود.... https://eitaa.com/shoruq