🔺 چرا باید"استان اصفهان شمالی" تشکیل شود؟ ✍ شمال استان اصفهان متشکل از شهرستان هایی است که در بسیاری از وجوه طبیعی، اقتصادی، اجتماعی از همگنی و مشابهت زیادی برخوردارند. قسمت غرب ناحیه را ارتفاعات، قسمت مرکزی را پهنه‌ها و دشت‌های حاصلخیز و قسمت شرق و شمال شرق را پهنه‌های خشک و بیابانی در برگرفته است. این ویژگی طبیعی تأثیر پایه‌ای در شکل‌گیری ساختار فضایی و کل نظام منطقه ای گذاشته است. ۱- به علت زیرساخت ها و ضعف بنیان‌ها و توانمندی‌های لازم، هیچ‌یک از شهرستان‌های شمال استان اصفهان، نتوانسته‌اند نقش جدی‌تر و قوی‌تر در سطح استان اصفهان ایفا کنند. حتی شهرستان کاشان نیز به عنوان دومین شهر استان و بزرگترین شهرستان شمال استان نتوانسته است اختیارات لازم را بدست آورد و در بسیاری موارد از اختیارات مشابه شهرستان های کوچک برخوردار است، لذا هریک از شهرستان‌ها به صورت یک نظام مستقل با مرکز استان ارتباط برقرار می‌کند. ۲- مجموعه عوامل مؤثر اعم از طبیعی، جغرافیایی، اقتصادی، انباشت سرمایه، برنامه‌ریزی توسعه در استان اصفهان، یک ساختار فضایی تک هسته را شکل داده که کلیه شهرها و روستاهای اقماری و نقاط دورتر، نقش پس‌کرانه شهر اصفهان را به عهده گرفته‌اند و کلانشهر اصفهان، نقش جدی برای توسعه شهرستان های دور از مرکز نداشته است. بررسی شاخص‌های اقتصادی، اشتغال، وضعیت نیروی انسانی، تأسیسات و تجهیزات، میزان برخورداری از خدمات آموزشی، بهداشتی، وضعیت سواد، اشتغال، نسبت شهرنشینی و دیگر شاخص‌های جمعیتی، اقتصادی و خدماتی در سطح استان اصفهان نشان می‌دهد که فاصله قابل‌توجهی بین شهر اصفهان و دیگر شهرها و شهرستان های استان وجود دارد؛ به طوری که در بسیاری موارد پس از تهران، اصفهان رتبه دوم را در کشور دارا است ولی جایگاه بسیاری از شهرستان های استان، در شرایط توسعه نیافتگی جدی است. ۳- در چندین دهه گذشته، تمرکزگرایی به سمت شهر اصفهان و مرکز استان گرایشی بوده که به‌شدت در تمامی جنبه‌های اداری، اقتصادی، جمعیتی و… ادامه داشته است. الگوی اداره استان اصفهان به سمت قطبی شدن و تمرکز هرچه بیشتر در شهر اصفهان میل داشته و استان از الگوی رشد شدیداً تمرکزگرا به مرکزیت اصفهان تبعیت کرده است که طی آن علاوه بر توسعه کالبدی و رشد جمعیتی فراوان شهر اصفهان، نقاط جمعیتی چندی در حوالی نزدیک آن تحت تأثیر پتانسیل شهر اصفهان قرارگرفته و رشد فراوانی داشته‌اند. اصفهان علیرغم نسبت بالای شهرنشینی، باسوادی و اشتغال و تمرکز شدید عملکردهای تجاری، خدماتی، صنعتی، آموزشی و گردشگری، از توانمندی لازم برای توسعه سایر مناطق استان برخوردار نیست. اگر روند فعلی استان اصفهان، تداوم یابد، اداره استان شدیداً تمرکزگرا به مرکزیت شهر اصفهان خواهد بود که طی آن علاوه بر توسعه کالبدی و رشد جمعیت فراوان شهر اصفهان، نقاط جمعیتی چندی در حوالی نزدیک آن نیز تحت تأثیر پتانسیل شهر قرار خواهد گرفت. مهاجر شدن نقاط شهری و روستایی استان افزایش خواهد یافت و سمت‌وسوی بخش قابل‌ملاحظه آن به سوی شهر اصفهان خواهد بود. ادامه روند فعلی اداره استان اصفهان، ثمره ای جز توسعه نیافتگی بخش عمده ای از استان به ویژه مناطق شمال استان نخواهد داشت که در فاصله دورتر از مرکز استان قرار دارند. خروج استان اصفهان از این مدار توسعه نیافتگی، تحول در تقسیمات کشوری استان و تشکیل استان جدید در شمال استان به عنوان " اصفهان شمالی" است همان که در استان خراسان اتفاق افتاد.