🔰 پیروزی و تداوم انقلاب فاضل ارجمند جناب حجة الاسلام والمسلمین سید موسی موسوی نقل کرد: در اواخر سال ۱۳۴۲ و یا اوایل ۱۳۴۳ شمسی و اوان تبعید حضرت امام (قدس سره) به نجف اشرف و اوج دستگیری‌های گسترده شاگردان و یاران اولیه حضرت امام توسط رژیم منحوس بود که خفقان حاکم بر جو عمومی کشور همه را نگران ساخته بود و بسیاری حتی بر جان امام هم بیمناک بودند و سرنوشت نهضت، بسیار مبهم به نظر می‌رسید. مرحوم آية الله حاج شیخ عباس تهرانی -که از اصحاب مرحوم آية السالكين عارف ربانی میرزا جواد آقای ملکی تبریزی و از دوستان امام بودند و همان روزها در بین خواص مطرح بود که ایشان مکرر توفیق محضر قدسی حضرت بقية الله (أرواحنا فداه) را یافته اند- روزهای جمعه بعد از دعای ندبه درس اخلاقی در مدرسه !حجتیه داشتند که عموم بزرگان اهل معرفت امروز حوزه، در آن شرکت می‌کردند. یک روز جمعه در سال مزبور جمعی از دوستان اهل معنی از جمله دو نفر از دوستان مهذب بنده: حجج اسلام میرشمسی و معتمدی، که هر دو اهل سلوک و مقامات بالای عرفانی هستند، پس از مراسم دعا و درس اخلاق به منزل مرحوم حاج شیخ عباس تهرانی [در محله عشقعلی] رفتند که بنده متأسفانه با این که مصمم به رفتن بودم، محروم شدم. وقتی دوستان برگشتند گفتند: به جهت نگرانی شدیدی که از آینده امام و انقلاب بود، از ایشان راجع به وضعیت آینده سؤال کردیم. ایشان با اطمینان خاصی لبخند زدند و فرمودند: نگران نباشید. خداوند منان اراده فرموده حاج آقا روح الله سالم به ایران برگردد؛ ولی نه به این نزدیکی. این هجرت حدود پانزده سال طول می‌کشد و ایشان در شرایطی با عزت به ایران بر می‌گردد که شاه را قبلا بیرون رانده و خدا اراده کرده به دست ایشان که از نسل حضرت فاطمه (علیها السلام) است - پس از قرن ها تشکیل حکومت اسلامی بدهد و این پرچم در دست نسل حضرت فاطمه (علیها السلام) می‌ماند تا تحویل صاحب اصلی‌اش حضرت بقية الله (ارواحنا فداه) شود. منبع: کتاب خاطره‌های آموزنده، آیت الله محمد محمدی ری‌شهری، فصل دوم، خاطره سوم، ص۱۰۲-۱۰۳.