م حاجیان: ✋ مذاکرات وین و نقدی بر سه رویکرد 🔺 در نقد مذاکرات وین ما با سه رویکرد متفاوت مواجهیم: 1⃣ _ رویکرد اول که شامل گروهی از سیاسیون _ که برخی درون اصولگرایی هم تعریف می شوند_ است که با بررسی عملکرد تیم جدید هسته‌ای و با مبنا قرار دادن ‌گمانه‌زنی‌های تحلیلی البته با رویکردی هیجانی و گاه تسویه‌حساب جناحی، به تحلیل عملکرد گروه مذاکره‌کننده می‌پردازند! 2⃣ _ جریان دوم یعنی غربگرایان داخلی، سناریوی دووجهی را برای تحلیل نهایی مذاکرات در پیش گرفته است؛ در صورت تحقق یک توافق خوب، این تصویر بازنمایی خواهد شد که «توافق موجود، محصول وین شش و عملکرد دولت قبل است» و در صورت شکست مذاکرات، آماده باز القای این گزاره تکراری هستند که «جریان انقلابی زبان دیپلماسی را بلد نیست و منافع جناحی و ایدئولوژیک را بر منافع ملی ترجیح می‌دهد!». 3⃣ _ تحلیل‌هایی هم از سوی برخی جریانات سیاسی داخلی موسوم به نیروهای ارزشی و انقلابی شاهد هستیم که با «آرمان‌گرایی غیرواقع‌بینانه»، انتقادات شدیدی را بر گروه مذاکره‌کننده وارد می‌کنند و معتقدند این مذاکرات تفاوتی با مذاکرات دولت گذشته نداشته و حتی حداقل‌های برجامی نیز در آن رعایت نشده است! 🔻 اما نکاتی که باید مد نظر داشت این است که: 🔸 اولاً، هنوز نتیجه مذاکرات منتشر نشده و هر چه گفته می‌شود، بیش از یک گمانه‌زنی خبری و تحلیلی نیست. 🔸 ثانیاً نیروهای دغدغه مند انقلابی در راستای جهاد تبیین باید بتوانند رویکرد و عملکردهای متفاوت دولت سیزدهم به‌منظور احیای برجام و وادارسازی همه اعضای آن به عمل به تعهداتشان را برجسته کنند. 🔻 در مذاکرات کنونی، آمریکا تنبیه شده و پشت اتاق مذاکرات ایستاده است، تضامین ذاتی مثل نگه‌داشتن سانتریفیوژها و مواد غنی‌شده در داخل، بازدارندگی نسبی مناسبی برای جلوگیری از تخلف احتمالی آمریکا در آینده ایجاد می‌کند و مهم‌تر اینکه، مذاکره برای لغو کامل تحریم‌ها ادامه دارد و خطوط قرمز رعایت شده است. که این رویکردهای نو و انقلابی ان شاالله ثمره ای مثبت و سازنده خواهد داشت. ✍فتح الله پریشان