امیرالمؤمنین (علیه السلام) إِيَّاكُمْ وَ غَلَبَةَ اَلدُّنْيَا عَلَى أَنْفُسِكُمْ فَإِنَّ عَاجِلَهَا نَغَصَةٌ وَ آجِلَهَا غُصَّةٌ. ❇️توضیح امام در این کلام نورانی میفرماید: نگذارید دنیا بر شما غلبه کند. این یعنی آنقدر دنیا گرایی نداشته باشید که در هر چیزی جانب دنیا و ظواهر آن را بر خوبی ها و درستی های ترجیح بدهید. دنیاگرایان، هیچ وقت به عدالت و حق و انصاف فکر نمی کند و همیشه در حال سو استفاده از دیگران برای رسیدن به خواسته های نفسانی خویش است. در ادامه امام می فرماید: ابتدای غلبه دنیا تلخی و نرسیدن است. یعنی اولین آثاری که این دنیا گرایی دارد این است که به همه خواسته ای که میخواهی نمیرسی! یعنی هر چقدر که دنیا بر شما غلبه کند، شما دستتان از دنیا کوتاه تر است! و شروع تلخ کامی در زندگی است این معنای (نغصه) است چرا که در مسیری قدم گذاشته که فکر و وجود او حریص شده و مدام در اضطراب و استرس است. آرامش ندارد با پستی و بلندی دنیا همه وجود او هم متزلزل می شود. و می فرماید: انتهای آن غصه است چون همانطور که عرض شد ، دنیاگرایان به آنچه که میخواهند نمیرسد و طمع و خواسته های آنان آرام نمی شود پس همیشه در ناراحتی و اندوه هستند. این اندوه هم بخاطر این است که یک عمر تلاش کردند و به همه خواسته های دنیایی خود نرسیدند و مهم تر از آن این است که آنچه در دنیا به دست می آورند را باید بگذارند و بروند! و با اندوه و غصه فراوان تماشا کنند که تمام عمر خود را دنبال چیزهایی بودند که باید رها کنند و دست خالی از دنیا بروند و لحظه مرگ هیچ کدام از انچه دنبالش بودند به دادش نمی رسد . دنیا خاصیتش این است که هر کسی به دنبالش برود به همه خواسته اش نمی رسد و دنیا از او دورتر می شود و لحظه مرگ دنیا پشت انسان را خالی می کند و انوقت است که انسان می فهمد دارد پا به سرایی می گذارد که یک مثقال مال و لذت و جاه و مقام دنیا در آن به کار نمی آید.