به خدا قرض بدهید کیست آن کس که به خدا قرض نیکویى دهد تا آن را براى او چند برابر بیفزاید؟ و خداست که [در معیشت بندگان‏] تنگى و گشایش پدید می‌‏آورد و به سوى او بازگردانده می‌‏شوید.  • فکرش را بکنید! همان خدایی که گفته همه‌ی شماها فقیرید و این منم که بی‌نیازم (فاطر/15)،  همان خدایی که گفته این منم که به همه‌‌ی شماها روزی می‌دهم، که گفته کلیدِ گنجینه‌های آسمان و زمین دستِ من است (شوری/12)،  هم او گفته؛ بیایید و به من قرض بدهید. شوخی نمی‌کند. راست گفته. تازه، قرار است چند برابرِ آن قرض را هم به ما برگرداند. • دقت کرده‌اید به اول قرآن، آن‌جا که می‌خوانیم، یکی از نشانه‌های آدم‌‌های با تقوا، این است که به غیب ایمان دارند؟ (بقره/3)  همیشه فکر کرده‌ام، انفاق کردن، انفاق‌های درست و حسابی کردن، فارغ از حس نوع‌دوستی و محبت، از آن‌هایی برمی‌آید که باور داشته باشند دارند به خدا قرض می‌دهند؛ به یک وجودِ بی‌نیاز که همه‌ی داشته‌ها دستِ اوست. و یقین داشته باشند آن وجودِ بی‌نیاز، چند برابر بهتر و بیشترش را به آن‌ها بازمی‌گرداند. این ایمان به غیب است که می‌تواند آدم را به بخشش‌های عجیب و غریب وا ‌دارد و گرنه انفاق، با هیچ منطقِ ریاضی و اقتصادی، با عقلِ معاش جور در نمی‌آید.  • خواستم بگویم خدایی که بی‌نیاز و بی‌همتاست، چندین بار توی قرآنش خطاب به من و شما گفته آیا کسی هست به من قرض بدهد تا چندین برابر به او برگردانم؟ جوابش را چه بدهیم؟ مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثیرَةً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْصُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ