✝ نامه اعتراضی ۹۵ ماده ای مارتین لوتر به کلیسا
▪️نظر به عشق و دلبستگى به راستى و با هدف برگرفتن آن، نکات زیر در ویتنبرگ به ریاست پدر گرامى، مارتین لوتر، از فرقه آگوستین، و استاد علوم انسانى و الهیات مقدس و استاد رسمى در این موضوعات در این مکان در معرض بحث عمومى گذاشته مى شود. بنا به تقاضاى وى، هر کس که نمى تواند به طور حضورى در بحث حاضر شود، مى تواند به صورت مکتوب چنین کند.
♦️ ۱٫ هنگامى که خداوند و استاد ما، عیسى مسیح، دستور داد که «توبه کنید» در پى آن بود که سراسر زندگى مؤمنان مالامال از توبه شود.
♦️۲٫ برداشت شایسته از این سخن این نیست که منظور وى اشاره به آیین توبه باشد، به معناى اعتراف و رضایتمندى آن گونه که کشیش آن را برگزار مى کند.
♦️۳٫ با این حال، معناى آن به توبه قلبى نیز محدود نیست، زیرا چنان توبه هایى پوچ و بى حاصل است، مگر آن که نشانه هایى بیرونى از ریاضت هاى مختلف جسم را به همراه داشته باشد.
♦️ ۴٫ تا زمانى که بیزارى از خود ادامه دارد، (به معناى توبه حقیقى درونى) مجازات گناه نیز ادامه دارد، به دیگر سخن تا زمانى که به ملکوت آسمان ها وارد شویم.
♦️ ۵٫ پاپ نه قدرت و نه اراده آن را دارد که مجازاتى را عفو کند، مگر مجازات هایى که خودش با صواب دید خود یا بر حسب قانون کلیسایى وضع کرده است.
♦️ ۶٫ خود پاپ نمى تواند از گناه بگذرد. او تنها مى تواند اعلام و تایید کند که خدا آنها را بخشوده است یا حداکثر این که گناهانى را ببخشاید که با صواب دید خودش وضع کرده است. به جز این موارد، گناه دست نخورده باقى مى ماند.
♦️ ۷٫ در عین حال، خدا گناه هیچ کس را بدون تسلیمِ فروتنانه نزد کشیش، که نماینده اوست، نمى بخشاید.
♦️ ۸٫ قوانین مربوط به توبه تنها در مورد کسانى صدق مى کند که هنوز زنده اند و مطابق خود قوانین، هیچ یک از آنها در مورد مردگان صدق نمى کند.
♦️ ۹٫ به همین سان، روح القدس با عمل کردن در شخص پاپ، فیض را براى ما ظاهر مى کند; با در نظرگرفتن این حقیقت که مقررات پاپى هیچ گاه نمى تواند در مورد مرگ یا در موارد دشوار انطباق یابد.
♦️ ۱۰٫ این اقدامى خطا و از سر جهالت است که کشیشان مجازات هاى قانونى را به مردگان در برزخ نیز تعمیم مى دهند.
♦️ ۱۱٫ هنگامى که مجازات هاى قانونى، تغییریافته و قابل انطباق بر برزخ باشد، مطمئناً به نظر مى رسد که بذر (گیاه ماشک) به هنگام خواب کشیشان کاشته شده است.
♦️ ۱۲٫ مجازات هاى قانونى در مورد روزهاى گذشته تعیین مى شود نه در مورد روزهاى آینده.
♦️ ۱۳٫ مرگ بر همه مدعیات کلیسا نقطه پایانى مى نهد. حتى اگر افراد در شرف مرگ باشند، برحسب قانون کلیسا مرده به شمار مى آیند.
♦️۱۴٫ نقصان در پارسایى یا عشق، در شخصِ در حال مرگ لزوماً با ترسى عظیم توأم است و ترس بیشتر در جایى است که پارسایى یا عشق در کمترین حدّ خود است.
♦️ ۱۵٫ چنین بیم و هراسى به خودى خود براى پدید آوردن درد برزخ کافى است، صرف نظر از هر چیز دیگرى که گفته شده باشد; زیرا بسیار زود به وحشت نومیدى نزدیک مى شود.
♦️ ۱۶٫ به نظر مى رسد که اینها وجوه تفاوت مشابهى براى فرق نهادن میان دوزخ، برزخ، و بهشت و نیز میان نومیدى، نامطمئنى و اعتماد باشد.
♦️۱۷٫در واقع، باید از آلام ارواح در برزخ کاست و به همین میزان به خیر و ثواب افزود.
♦️۱۸٫ افزون بر این، بنا به هیچ یک از مبانى عقل یا کتاب مقدس نمى توان اثبات کرد که این ارواح از جایگاه شایستگى (براى نجات) بیرون یا از رشد در فیض ناتوانند.
♦️۱۹٫ به نظر نمى رسد که بتوان اثبات کرد که همیشه آنها از رستگارى مطمئن و دلگرمند، حتى اگر خود ما بسیار بدان مطمئن باشیم.
♦️ ۲۰٫ از این رو، پاپ هنگامى که از بخشودن تمامى گناهان سخن به میان مى آورد، منظورش «همه» به معناى واقعى کلمه نیست، بلکه تنها چیزهایى است که خودش وضع کرده است.
♦️۲۱٫ از این رو، تمامى کسانى که به هنگام موعظه در باره آمرزش نامه ها مى گویند که آدمى مى تواند به وسیله آمرزش نامه هاى پاپ از هر مجازاتى تبرئه شده و نجات یابد، در خطا هستند.
♦️ ۲۲٫ در واقع، او نمى تواند از روح هاى در برزخ مجازات هایى را ببخشاید که بنا به قانون کلیسا در زندگى کنونى باید بدان مبتلا باشند.
♦️ ۲۳٫ اگر بخشودگى کامل را بتوان به کسى اعطا کرد، این در مورد کامل ترین افراد صدق خواهد کرد، یعنى عده اى بسیار اندک.
♦️ ۲۴٫ در نتیجه، باید چنین باشد که بخش عمده اى از مردم فریفته وعده بى حساب و کتاب و پر سر و صداى رهایى از مجازات شده اند.
♦️۲۵٫ همین قدرتى که پاپ به طور کلى در مورد برزخ اعمال مى کند، هر یک از اسقفان در قلمروى اسقفى و کشیشان در قلمروى کشیشى مى توانند اعمال کنند.
(صفحه۱)