♦️۲۶٫ پاپ هنگامى که ارواح برزخى را با شفاعتى که از آنان به عمل مى آورد، نه به وسیله قدرت کلیدها (که نمى تواند بر آنان اعمال کند) مى بخشاید، کار شایسته اى انجام مى دهد.
♦️ ۲۷٫ براى این موعظه که به محض این که صداى پول در صندوق به صدا درمى آید، روح از برزخ پرواز مى کند، هیچ مبناى الوهى وجود ندارد.
♦️۲۸٫ بدون شک امکان دارد که هنگامى که صداى پول در صندوق به صدا در مى آید، حرص و آز افزایش یابد، اما هنگامى که کلیسا شفاعت مى کند، همه چیز به اراده خدا بستگى دارد.
♦️۲۹٫ با در نظر گرفتن آنچه در باره قدیس سورینوس Severinus و قدیس پاسکال گفته شده، چه کسى اطلاع دارد که همه ارواح در برزخ خواهان رهایى اند؟
♦️۳۰٫ هیچ کس از واقعیت ندامت خود مطمئن نیست چه رسد به این که از دریافت آمرزش تمام و کمال آسوده خاطر باشد.
♦️ ۳۱٫ کسى که آمرزش نامه ها را با حسن نیت (bona fide)مى خرد، به همان اندازه اندک است که کسانى که واقعاً پشیمان و توبه کارند; به عبارت دیگر بسیار اندک اند.
♦️ ۳۲٫ همه کسانى که گمان مى کنند که از نجات خود به وسیله نامه هاى آمرزش نامه آسوده خاطرند، براى همیشه مطرودند و به سرنوشت معلمان خود گرفتار خواهند آمد.
♦️ ۳۳٫ ما باید احتیاط بیشترى در برابر کسانى داشته باشیم که معتقدند که آمرزش نامه هاى پاپى هدیه اى آسمانى و بسیار ارزشمند است.
♦️ ۳۴٫ زیرا فیض انتقال یافته به وسیله این آمرزش نامه ها صرفاً با مجازات هاى «توبه» آیینى ارتباط دارد که به وسیله آدمى وضع شده است.
♦️۳۵٫ این با تعالیم مسیحى سازگار نیست که موعظه و تعلیم داده شود که کسانى که ارواح را در ازاى پول نجات مى دهند، یا مجوزهاى اعترافى را خریدارى مى کنند، دیگر نیازى به توبه از گناهان خود ندارند.
♦️ ۳۶٫ هر فرد مسیحى که به راستى توبه کند، از موهبت بخشودگى کامل از مجازات و گناه برخوردار خواهد شد و این را به او بدون داشتن آمرزش نامه مى دهند.
♦️ ۳۷٫ هر فرد مسیحى، زنده یا مرده، در همه مزایاى مسیح و کلیسا شرکت مى کند، و این مشارکت را خداوند به او بدون آمرزش نامه ها عطا مى کند.
♦️۳۸٫ با این حال، نباید بخشودگى و آمرزش پاپ را دست کم گرفت، زیرا همان گونه که قبلا گفته شد،آنان آمرزش الهى را اعلام مى کنند.
♦️ ۳۹٫ حتى براى فرهیخته ترین الهیدانان بسیار دشوار است که با مردم در باره مزایاى فراوان آمرزش نامه ها سخن به میان آورند، و در عین حال، در زمانى بعد از فضیلت توبه بگویند.
♦️۴۰٫ گناهکارى که به راستى پشیمان شده، جویاى مجازات هاى گناهان خود است و عاشقانه تاوان مى دهد، در حالى که کثرت آمرزش نامه ها وجدان افراد را تضعیف مى کند و چنان مى سازد که از آمرزش نامه ها نفرت داشته باشند.
♦️۴۱٫ آمرزش نامه هاى پاپى تنها باید با احتیاط تعلیم داده شود تا مبادا مردم برداشتى نادرست به دست آورند و گمان کنند که آنها بر سایر کارهاى خود ترجیح دارند که از جمله آنها عشق است.
♦️۴۲٫ به مسیحیان باید یاد داد که پاپ اصلا منظورش این نیست که خرید آمرزش نامه قابل مقایسه با کارهاى برآمده از رحمت است.
♦️۴۳٫ به مسیحیان باید آموخت که کسى که به بینوایان کمک مى کند یا به افراد نیازمند قرض مى دهد، کارش بهتر از کار کسانى است که مبادرت به خرید آمرزش نامه ها مى کنند.
♦️۴۴٫ این بدان سبب است که عشق با کارهایى که از سر عشق صورت گرفته رشد مى کند و آدمى فرد بهترى مى شود، در حالى که با آمرزش نامه ها نه تنها فرد بهترى نمى شود بلکه از مجازات هاى خاصى مى گریزد.
♦️۴۵٫ به مسیحیان باید آموخت که آن کس که نیازمندى را مى بیند اما (با بى اعتنایى) از او مى گذرد، او براى آمرزش نامه پول مى دهد اما از بخشودگى پاپ سودى نمى برد بلکه تنها خداوند را به غضب مى آورد.
♦️۴۶٫ به مسیحیان باید آموخت که آنها موظفند که در حد ضروریات زندگى پیش خود نگهدارند و نباید به هیچ وجه آن را براى گرفتن آمرزش نامه به باد دهند مگر آن که بیش از حد نیاز داشته باشند.
♦️ ۴۷٫ به مسیحیان باید آموخت که آنها آمرزش نامه ها را داوطلبانه مى خرند و هیچ الزامى به انجام این کار ندارند.
♦️۴۸٫ به مسیحیان باید آموخت که در اعطاى آمرزشنامه ها، پاپ نیازى بیشتر و اشتیاقى افزون تر به دعاى آنان براى خودش دارد تا پول هاى گردآورى شده.
♦️ ۴۹٫ به مسیحیان باید آموخت که آمرزش نامه تنها زمانى مفید است که آدمى به آن تکیه نکرده باشد. از این بالاتر این که اگر پرواى از خداى را به خاطر آنها از دست دهد بسیار زیان بارتر است.
♦️ ۵۰٫ به مسیحیان باید آموخت که اگر پاپ اخاذى ها و باجگیرى هاى واعظان آمرزش نامه ها را مى دانست، ترجیح مى داد که کلیساى سَنْت پیتر به تلى از خاک تبدیل مى شد تا این که با پوست، گوشت و استخوان رمه هایش برپا شود.
(صفحه۲)