🔰 کلام مرحوم علامه طهرانی در مقدمه کتاب «لب اللباب در سير و سلوك اولى الألباب»:
«دوست مكرّم و سرور ارجمند مهربانتر از برادر ما، مرحوم آية الله شيخ مرتضى مطهّرى رضوان اللّه عليه
كه سابقه آشنائى ما با ايشان متجاوز از سى و پنج سال است، پس از يك عمر درس و بحث و تدريس و خطابه و كتابت و موعظه و تحقيق و تدقيق در امور فلسفيّه، با ذهن رشيق و نفس نقّاد خود، بالأخره در اين چند ساله آخر عمر خود بالعيان دريافت كه بدون اتّصال به باطن و ربط با خداى منّان و اشراب دل از سرچشمه فيوضات ربّانيّه، اطمينان خاطر و آرامش سرّ نصيب انسان نمى‌گردد و هيچگاه نمى‌تواند در حرم مطهّر خدا وارد شود يا گرداگرد آن طوف كند و به كعبه مقصود برسد.
و چون شمعى كه دائما بسوزد و آب شود، يا پروانه‌اى كه خود را به آتش زند، و همانند مؤمن متعهّدى كه شوريده‌وار دلباخته گردد و در درياى بى‌كرانه ذات و صفات و اسماء حضرت معبود فانى گردد و وجودش به سعه وجود خدا متّسع شود، قدم راستين در مضمار اين ميدان نهاد.
بيدارى شب‌هاى تار و گريه و مناجات در خلوت سحرگاه و توغّل در ذكر و فكر و ممارست درس قرآن و دورى گزيدن از اهل دنيا و هواپرستان و پيوستن به اهل الله و اولياى خدا، مشهود سير و سلوك او بود.
رحمة الله عليه رحمة واسعة.
لمثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَل الْعَامِلُونَ، انَّ اللَهَ مَعَ الَّذينَ اتَّقَوْا وَ الَّذينَ هُمْ مُحْسِنُونَ.
چندى قبل از این حقیر خواستند تا براى سالگرد شهادت ایشان چیزى بنویسم. این فقیر که حقّاً خود را نالایق مى‌دیدم، با وجود تراکم مشاغل و شواغل از قبول این عهده پوزش طلبیدم.
اخیراً که مراجعه مکرّر شد، روح آن صدیق گرامى مَدَد نمود که این مختصر را تحریر نموده و به عنوان مقدّمه به رساله‌اى که در سیر و سلوک نوشته بودم ملحق نموده و براى شادى روح آن مرحوم در دسترس طالبان حقّ و پویندگان سُبُلِ سَلام و راه حقیقت قرار دهم.
بِیَدِهِ اَزِمَّةُ الاُمورِ وَ بِهِ أسْتَعینُ.
اصل این رساله، اُسّ و مخّ اوّلین دوره از درسهاى اخلاقى و عرفانى است که حضرت استاد گرامى ما علاّمۀ طباطبائى ـ روحى فداه ـ در سالهاى یک‌هزار و سیصد و شصت و هشت و شصت و نه هجریّۀ قمریّه در حوزۀ مقدّسۀ علمیّۀ قم براى بعضى از طلاّب بیان فرموده و این حقیر به عنوان تقریرات درس به رشتۀ تحریر درآورده بودم و قرائت و مرور به آن را در اوقات قبض و کدورت و خستگى، موجب تنویر روح و تلطیف جان خود مى‌دانستم.
اینک یک دوره بر آن مرور نموده با تنقیحات و اضافاتى مهیّا و پاداش و ثواب آن را به روح فقید سعید مطهّرى ـ أعلى الله مقامه الشریف ـ اهداء مى‌کنم.
اللهُمَّ احُشُرْهُ مَعَ أوْلیائِکَ الْمُقَرَّبینَ، وَ اخْلُفْ عَلی عَقِبِهِ فِی الْغابِرِینَ، وَ اجْعَلْهُ مِنْ رُفَقِاء مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرینَ، وَ ارْحَمْهُ وَ اِیَّانَا بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.»
🆔 @Smh_Doaei