بسمه تعالی زندگی برزخی برای انسان دو «هدف کلی» تعریف شده: ۱) نیل به حیات اعلی (ملک لایبلی، عطائاً غیرمجذود، رضوان من الله و ایصال الی الحق و در یک کلمه؛ وصال معشوق حقیقی) ۲) نیل به حیات عالی (جنات النعیم در درجات هشتگانه بهشت) دست‌یابی به هر دو عالم اخروی (فلاح و نجاح) فقط در همین دنیا (نشئه سوم) امکانپذیر است ولیکن آفت مؤثری بنام «جُناح»، مانع بزرگ و راهزن غداری برای هر دو هدف مذکور است. «ذنب» تعبیر دیگری از «جُناح» است که جمع آن «ذنوب» است بمعنی «دنباله‌هائی چسبیده به حیوان» که هرگز رهایش نمی‌کنند مگر آنکه سوزانیده شوند. چنانچه طی فرایندهای شش‌گانه‌ای، ذنوب انسان، ذوب بگردند او می‌تواند به «اهل نجاح» ملحق گردد ولو اینکه بسیار بعید است در زمره «اهل فلاح» هم در آید. فرآیندهای ستّه حضرت «رمضان» (سه در دنیا و سه در آخرت) دارای توالی و بالتبع زمانبندی در زندگانی انسانهاست. (مراحل؛ توبه، صیام، موت، برزخ، قیامت و جهنم) از طرفی «سیر انسان در عالم آفرینش» هم دارای فرآیندهای هفت‌گانه‌ای است که «برزخ» در این «نشئات سبعه»، جای‌گاه چهارم انسان‌هاست. (عوالم؛ ذر، جنت، دنیا، برزخ، محشر، جنّت و جهنم و بالاخره؛ عشق) در تلاقی فرآیندهای سته و سبعه، برزخ مفهوم خاصی پیدا می‌کند و آنرا تبدیل می‌کند به دوره‌ای برای «تبدیل مذنب» (ازاله جُناح) به طاهر «قابل و لایق» ورود به جنات‌النعیم. بنابراین «شأن برزخ» (شکنجه‌های سوزان - حفره‌ای از جهنم - برای پاک‌سازی روانی اکثریت انسان‌ها) امیدواری به «طهارت برای نَجاح» است که شاید قابل تشبیه باشد به کسی که تحت عمل جراحی برای ازاله غدد بدخیم است. اگرچه سراسر درد و شکنجه است ولیکن ذاتاً «تحملی امیدوارانه» است. البته برای اقلیتی از انسان‌ها صرفا دوره گذری برای نیل آسوده‌مند و بلکه مفرح به «یوم الورود»! تبیین و توضیح این کلیاتی که اشاره شد، «آسوده شبی خواهد و خوش مهتابی»! و السلام ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) ✅