⭕️⭕️⭕️باخت بزرگ اپوزیسیون
🔸۱. آنچه از اواخر شهریور ۱۴۰۱ در کشور شروع شد، صفآرایی تمامعیار اپوزیسیون و حامیانش در برابر نظام جمهوری اسلامی ایران بود، برای خودشان روشن است که در عمل شکست خوردهاند اما ابعاد این شکست چیست؟
🔹۲. سوزاندن شبکهها، از خبرنگار گرفته تا دانشجو، شکست توهمسازی مجازی، ناتوانی در همراهسازی اکثریت در کف خیابان و قلیل ماندن، سوختن شبکه سلبریتیها و ... برخی از ابعاد شکست آنهاست اما مهمترین نیست.
🔸۳. اپوزیسیون با تمام توان بهمیدان آمد، سعودی اینترنشنال خود را درید و بیبیسی فارسی چهره وسطباز را کنار گذاشت، همه و همه اثر نداشت و یک اتفاق بسیار مهم افتاد.
🔹۴. اتفاق مهم آن بود که چهرهای که ضدانقلاب در سالهای متمادی قصد داشت برای خود برسازد تنها در چهل و چند روز چون برف در آفتاب تموز آب شد و به فنا رفت.
🔸۵. چهرهای که اپوزیسیون دوست داشت از خود ارایه دهد، چهرهای دموکرات، روادار، حامی اکثریت و احترامنهنده به اقلیت بود که منافع ایران برایش مهم است و ملیگراست. اما در عمل چه از خود نشان داد؟
🔹۶. اولا نشان داد که هیچ احترامی برای خواست مردم قایل نیست و هر صدای مخالفی را سرکوب میکند. نشان داد مذهبی بودن از نظرش جرم است آن هم در ایرانی که هنوز اکثریت علقههای مذهبی دارند.
🔸۷. ثانیا نشان داد که رواداریش در حد عدم تحمل چادر و عمامه است و خشونتهایی از خود بروز داد که کمتر کسی دیده بود. نخبهاش فحاش از آب درآمد و فحش سلاحش!
🔹۸. ثالثا نشان داد نهتنها ملیگرا نیست بلکه تجزیهطلبان را بهرسمیت میشناسد. منافع ملی برایش شوخی است چون منفعتی فراتر از تمامیت ارضی نیست.
🔸۹. رابعا اثبات کرد که دروغگوست و پشت هم دروغهایش اثبات شد، نشان داد توهم میکارد و اباطیل درو میکند. واقعیت را تا حد فضای مجازی فروکاست.
🔹۱۰. خامسا ثابت کرد که به خارج از ایران وابسته است و استقلال کشور را به منفعت خویش میفروشد. ریشه در جامعه ایرانی ندارد، ریشهاش در جامعه بینالمللی مدعای غرب است.
🔸۱۱. سادسا زندگی را بر مردم سخت کرد، آرامششان را گرفت، مغازههایشان را بهزور تعطیل کرد و مخالف را تهدید کرد. نیامده به قدرت، زهر در کام مردمان ریخت.
🔹۱۲. سابعا، از همه مهمتر نشان داد که امنیت مردم برایش مهم نیست، حتی با داعش همنوا شد و فاجعه شیراز را توجیه کرد. نیامده پای تروریسم به کشور گشود.
🔸۱۳. خیالتان تخت، اکثریت جامعه ایران دیگر لنگه دمپایی پاره هم دست این جماعت نخواهد داد، چه رسد به حکومت!