غم و غصهٔ پیامبر اسلام برای کُفّار... مبعوث شده بود، براى اینکه همۀ این هیاهوهایى که در دنیا هست و این هیاهوها براى «خود» و براى رسیدن به «قدرت خود» است را، از بین ببرد و «خداخواهى» در مردم ایجاد کند! برای اینکه مردم تربیت نمى‏شدند غصه مى‏خورد! از پدر مهربان برای اولادش، او بر ملت‌هاى عالم، بیشتر غصه مى‏خورد. حتى وقتى ملاحظه مى‏فرمود که کُفّار مُسلِم نمى‏شوند، غصه مى‏خورد، که چرا باید اینها مُسْلم نشوند و بعد به آن شقاوتها و به آن عذابها برسند؟! درباره شدت شفقت و رأفت آن بزرگوار بر همهٔ عائله بشرى، بس است آیه شریفه اول سوره شعراء که فرماید: «لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ» و در اوایل سوره کهف که می‌فرماید: «فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ عَلَىٰ آثَارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا» سبحان‏اللّه‏! تأسف به حال کفار و جاحدین حق؟ علاقه‏مندى به سعادت بندگان خدا، کار را چقدر به رسول خدا صلى‏اللّه‏ علیه و آله، تنگ نموده که خداى تعالى او را تسلیت دهد و دل لطیف او را نگهدارى کند که مبادا از شدت هَمّ و حزن به حال این جاهلان بدبخت، دل آن بزرگوار پاره شود و قالب تهى کند! 📄 گزیده‌ای از بیانات حضرت امام خمینی ره عید بعثتِ پیامبری اینچنین مهربان و دلسوز، مبارک. 🚩 سید ناصر میرمحمدیان