چه فرداهایی که هیچ وقت دیروز نمی شوند و همچنان "منِ تو" را در طوفان شرمِ حضور خود سرگردان کرده اند... خدا کند امروز همان فردای موعودی باشد که گلت در شکوه تبسمِ ما رایتُ ئی، تا فصل رضا، مشق صبر می کند... و هروله عاشقی اش را بین صفای بندگی و مروه یِ مروت تا مقام الا جمیلاییِ ابراهیم خلیل ادامه می دهد... ⭕️ سربازِ نبرد نرم ↙️ http://eitaa.com/joinchat/95027200C4feefddbb9